කෝට්ටේ ශ්‍රී කල්‍යාණි සාමගී‍්‍ර ධර්ම මහා සංඝ සභාවේ උපසම්පදා පුණ්‍ය මහෝත්සවය

ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර කෝට්ටේ ශ්‍රී කල්‍යාණි සාමගි‍්‍ර ධර්ම මහා සංඝ සභාව පහතරට පවත්නා පැරැණිම මහා සංඝ සභාව ය. 1856 වසරේ සිට මේ දක්වා වසර 166ක කාලයක් උපසම්පදා විනය කර්මය පවත්වා ගෙන එනු ලබන ස්වාධීන සංඝ සංස්ථාවකි. ලක්දිව නා නා දිසාවෙහි දහස් ගණන් උපසම්පදා භික්ෂූන් ඇතිවීමෙන් ධර්ම විනය ශබ්ද ශාස්ත්‍රාදිය හැදෑරීම ද ක්‍රමයෙන් ව්‍යාප්ත වන්නට විය. දුර බැහැර සිට මඟතොට පහසුකම් නැතිව පා ගමනින් සති ගණන් තිස්සේ මහනුවර යෑම ඊම උපසම්පදාවට සහභාගි වන සැමට මහත් පීඩාවක් විය. විනය කර්ම පිළිබඳ අවබෝධයක් පරිචයක් ලබා දීමේ අවශ්‍යතාවය ද 19 වන සියවසේ සීමා වාද, අධිමාස වාද, බුද්ධ වර්ෂ වාද ආදී තත්කාලීන උගතුන් විසින් ධර්ම ශාස්ත්‍රීය විවාද රාශියක් සිදු කරනු ලැබීම නිසා එකල පහතරට පුරෝගාමීව වැඩසිටි ගණාචරිය බෙන්තර වනවාස රාජමහා විහාරාධිපති බෙන්තර අත්තදස්සී මා හිමි, කෝට්ටේ රාජමහා විහාරාධිපති මලිගස්පේ මංගලාභිධාන කොළඹ නව කෝරළයේ සහ නව තොටමුණේ ප්‍රධාන සංඝනායක මාහිමි, මහඅරුග්ගොඩ ඉන්දසරාරාමාධිපති පානදුරේ සුමංගල මාහිමි රත්මලාන පරමධම්මචේතිය විහාරාධිපති සාර්ව භෞම පණ්ඩිත වලානේ සිරි සිද්ධාර්ථ මාහිමි යන මහා ස්වාමීන්ද්‍රයන් වහන්සේ බු.ව. 2398 (ක්‍රි.ව. 1855) පොසොන් මස කෝට්ටේ රාජමහා විහාරස්ථානයට රැස්ව බුදුන් වහන්සේගේ පහස ලද කැලණි නදියේ උපසම්පදා කිරීමේ අදහසින් කල්‍යාණි නාමය ද සංඝයාගේ සාමගි‍්‍රය ම අපේක්ෂා කළ බැවින් සාමගී‍්‍ර යන නාමය ද තබා සංඝ සභාවක් පිහිටුවනු ලැබීය. ක්‍රි.ව. 1856.06.22 පළමු උපසම්පදාව අරඹා දහස් සංඛ්‍යාත සාමණේරයන් වහන්සේ උපසම්පදා සීලයෙහි මේ දක්වා පිහිටුවනු ලැබේ.

සංසාරය අතිභයානක ය. දුකින් පිරුණකි. ඒ සසරේ යන ඇතැම් මිනිසුන් තව තවත් පාපකර්ම තර කර ගනිති. ධම්ම පීති සුඛං සේති, ධර්මය සේවනය කරන්නා සුව සේ වසයි යනුවෙන් ධර්මයේ උගන්වා තිබේ. සිඟාලෝවාද සූත්‍රයේ බුදුරජාණන් වහන්සේ විසින් භෝග විනාශ මුඛ හයෙන් පළමුවැන්න ලෙසින් “සුරාපානය” පෙන්වා දී තිබේ. සුරාව යනු විවිධ ද්‍රව්‍ය වතුර සමඟ එකතු කොට පල්කර සාදා ගන්නා යුෂ වර්ගයන් ය. “මජ්ජ” නම් මත්වීම යි. “පමා” නම් අසිහිය යි. මිනිස්කම, බෞද්ධකම, ස්ත්‍රී පුරුෂකම ආදී සියලු සත්වයන් අමතක වීම, නොසලකා හැරීම සුරාවෙන් සිදුවෙයි. රා, අරක්කු, ගංජා, අබිං, බියර් , හෙරොයින්, මරිජුවානා, අයිස්, කසිප්පු ආදි නම්වලින් හැඳින්වෙන සියල්ල මෙන්ම නානාවිධ දුම්වැටි ද මෙයට අයත් ය. මේවා සියල්ල මදයට ප්‍රමාදයට හේතු වේ. ගිහියාගේ නිත්‍ය සීලය වන පන්සිල් පද පහෙන් සුරාපානයෙන් වැළකීම බුදුහිමි වදාළේ එහි ඇති අනර්ථය නිසා ම ය. දරුණු විෂැති සර්පයකු සේ සලකා නුවණැත්තෝ ඉන් ඈත් වෙති. ලෝකයෙහි තිබෙන මහා විෂක් බඳු මෙම මත්වතුර බොන්නට මිනිස්සු පෙළඹෙන්නේ කුමක් නිසා ද? එය ඇබ්බැහි වීමකි. ලොල්වීමකි. තමාගේ කුමන හෝ දුර්වලතාවයක් වසා ගැනීමට දරන උත්සාහයෙකි. ප්‍රශ්නවලින් පැනයාමට සහ වගකීම්වලින් පහසුවෙන් පැනයාමට බොහෝ අය සුරාවට යොමුවී ඇත. නමුත් දුර්ලභව ලබාගත් මනුෂ්‍ය උපතට කරන බලවත් වරදක් බව ඔවුහු වටහා නො ගැනීම අනාවරාග්‍ර සසර ම අඳුරු කර ගැනීමකි.