සුදු කළු කර්ම සිඳ බිඳ ලන ධර්ම

කර්මයත්, පුනර්භවයත් අතර පවතින්නේ එක්තරා විදියක වක්‍රාකාර සම්බන්ධයක්. යම්කිසි විපාක වාරයක් හැටියට උත්පත්තියක් ලබන සත්ත්වයා නැවතත් කර්ම රැස් කිරීමේ දී අර කර්ම වේගයට ම නතු වෙලා, අවනත වෙලා ක්‍රියා කිරීමෙන් සංසාරය දිග්ගස්සා ගන්නවා. කර්ම ශක්තිය සංසිඳවලා සංසාරයෙන් මිදෙන්න පුළුවන් වන්නේ, ධර්ම ශක්තිය පිහට කර ගෙනයි. කර්ම චක්‍රය කොයි තරම් බලගතු වුණත් අවසානයේ දී ධර්ම චක්‍රය ජය ගන්නා බව තිලෝගුරු බුදුපියාණන් වහන්සේ ලෝකයාට පහදා දුන්නා. පින්වතුනි, ජේතවනාරාමයේ වැඩ වාසය කළ “තිස්ස” කියන රහතන් වහන්සේ නමක් අවුරුදු දොළහක් තිස්සේ ම එක්තරා මැණික්කරුවකුගේ ගෙදරට පිණ්ඩපාතේ වැඩියා. ඒ මැණික්කරුත් භාර්යාවත් මේ ස්වාමීන් වහන්සේට මවුපිය ස්ථානයෙහි ඉඳගෙන සියලු ඇප උපස්ථාන කරමින් දානය එහෙම පූජා කළා. එක දවසක් දා මේ ස්වාමීන් වහන්සේ මැණික්කරුගේ ගෙදරට වඩිනකොට ඒ මැණික්කාරයා මස් කපමිනුයි හිටියේ. ඒ වෙලාවෙ ම කොසොල් රජ්ජුරුවන්ගෙන් දූතයෙක් ආවා මැණිකකුත් අරගෙන. “මේ මැණික ශුද්ධ කරලා විදලා එවන්න කියලා රජ්ජුරුවෝ කිව්වා.” කියල මේ මැණික්කාරයා මස් කපමින් හිටිය ගමන් ලේ තැවරුණ අතින් ම අර මැණික අරගෙන පෙට්ටිය උඩ තියලා අත හෝදන්න ගියා. මේ ගෙදර හිටියා හුරතලයට ඇති කරන කොස්වාළිහිණියෙක්. මේ පක්ෂියා ලේ ගඳට මේ මැණික මස් කෑල්ලක් කියලා හිතලා ගිල්ලා මේ තෙරුන් වහන්සේත් බලාගෙන සිටියදී.