තථාගත ධර්මයට ළඟා වීමට උත්සාහ කරමු

බොහෝ පුද්ගලයෝ බලා සිටින්නේ බාහිරින් ධර්මාලෝකය පැමිණ සිය මනස පුබුදුවන තෙක් ය. එම අපේක්ෂාව කිසි දවසක විය හැක්කක් ද නොවේ. යමෙක් එසේ බලාසිටින්නේ නම්, ඔහු ධර්මාලෝකය නොදැකීමෙන්ම සිය දහස්වර මැරෙමින්, ඉපදෙමින් සංසාරය පුරා සැරිසරයි. දහම් ඇස පහළ නොවීමෙන් අන්ධකාරයේ අතපතගායි. එබැවින් තමා තුළ ඇති පහන නිවා දමා පිටින් ආලෝකය එනතුරු බලා නොසිට එය දල්වා ගත යුතුය. එම දහම් ආලෝකයෙන් සමාජය දෙස බැලිය යුතුය. අන්‍යයන්ට පහන් දැල්වීමට හෝ ඔවුන් දල්වා ගන්නා තුරු බලා නොසිට හැකි පමණින් තථාගත ධර්මය තමා තුළ බැබළීමට පත්කරගත යුතුය. තමාට හැකි පමණින් තථාගත ධර්මයට ළංවීමට උත්සාහ ගැනීම බුද්ධිමත් මිනිසා විසින් කළ යුත්තකි. “හිරු මඬල මෙන් ම සඳ මඬල ද විවෘතව බබළයි. සැඟ වී බබළන්නේ නැත. තථාගතයන් වහන්සේ විසින් දෙසූ ධර්මය ද විවෘතව බබළයි. සැඟවී බබළන්නේ නැත. අංගුත්තර නිකායේ තික නිපාතයේදී එසේ සඳහන්ව ඇත. විවෘතව නො බලන සැඟවී පවතින විට බබළන කරුණු ද ඇති බව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කළ සේක. එනම්, ස්ත්‍රිය, බමුණන්ගේ වේද මන්ත්‍ර සහ මිථ්‍යාදෘෂ්ටිය යි. එම කාරණා වැසී තිබෙනතාක් සමාජය යහපත් වන අතර විවෘත වූ විට සමාජය අගතිගාමී වේ. මේ කාරණා තුළින් අපට වඩාත් වැදගත් වන්නේ මිථ්‍යා දෘෂ්ටිය හෙවත් වැරැදි දැකීමයි.