බුදු මඟ

මුනිදුන් ඔබයි මේ ලෝකේ දිලෙන හිරු
පැරදූ සේක ඝොර සසරේ රුදුරු මරු
බුදු බව පිණිස නෙක දුක් පාරමී පිරු
මෙම බුදුසසුන ගෞතම හිමි භාර කරු

වියපත් ජීවිතේ ගත වීරිය බිඳුණ
හැකි වේ ජය ගන්න කළවිට මන දමන
කරුණා බරිත සිසිලෙන් අප හද තෙමන
මඟ යා යුතුයි සම්බුදු හිමි දෙසු නිවන

වීතරාගි හිමි වැඩි මග පැහැදී යන්න
ක්‍රෝධය ඉවතලමු නොගනිමු පොලු මන්න
මෙත් කරුණා ගුණය සත වෙත පතුරන්න
මග ඵල ලබා අමනිවනින් සැනසෙන්න

අජිත් වික්‍රමනන්ද වීරසූරිය
මොරගොල්ල, ඉඹුල්ගස්දෙණිය

පොඩි සාධු ගමට ඇවිත්

චග්ගුඩු පනිනවා බලන්න
එල්ලේ ගහනවා බලන්න
ඉපනැල්ලට වැඩියා මං

අනේ අම්මෙ මට නුහුරුයි
වෙල්යායේ දැන් සෙල්ලම්

එල් බී ඩබ්ලිව් කියනවා
සික්සර් සෙන්චරි කියනවා

එදා වදන් වෙනදා හඬ
දැන් ඇහෙන්නෙ නෑ අම්මේ
සංඛත සංවර ශීලය අම්මේ
යළි පිරිසුදු කර ගන්නම්

කිතුල්ගල
රත්නසේකර රූපසිංහ

පසිඳුරන් නිසා

පුහුදුන් අයෙක් ලෙස මේ ලොව උපන්නේ
පුහුදුන් බව නිසා පාපෙහි ඇලෙන්නේ
වඩමින් කෙලෙස් සිත් කිලුටින් පිරෙන්නේ
පස් ඉඳුරන් නිසයි මේ සැම ලැබෙන්නේ

රූපය ලස්සනයි සුන්දර යැයි සිතලා
ඇතැමෙක් එහි ඇලෙති මෙය මගෙ කියලා
වයසත් සමඟ වියැකෙන රූපය දැකලා
හැකි වෙද සිතන්නට එය අනියත කියලා

හඬ කන්කලු වේවි හැක සිත් සනසන්න
නහයට හැකි ය සුවඳෙහි තතු දැන ගන්න
වූ විට දුබල ඔබගේ ඉඳුරන් ගොන්න
හැකිදෝ මිහිරි වූවත් එය විඳගන්න

ගොරහැඬි වියළි සම නැහැ දෙන්නේ පහසක්
විකුවට අහර දෙනවද පිවිතුරු රසයක්
දුබලව ගිය සිතට මෙන් ගතට ද සැපයක්
ලැබුමට ඇත්තෙ බුදු දහමයි එය සතුටක්

අමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ සිට
සුදත් විජේසුන්දර

ජීවිතේ අපේ

කාලයෙ නම් නටුවෙ අගින්
ගිලිහෙන මල් කැකුළු ලෙසින්
ගිලිහී යති කැකුළු පැතුම්
ජීවිත තුර වෙතිනේ
සැමවිට බෝ දුකිනේ

සුවඳ දෙමින් ඒ අතරින්
බෝ වෙහෙසින් පිපෙනා මල්
ලෙසින් පැතුම් කුකුළු ටිකක්
සුපිපෙන්නේ බෝම තුටින්
ජීවිත තුර සරසවමින්

ගිලිහී ගියත් කැකුළු පැතුම්
පිපුණා වුවත් කැකුළු පැතුම්
මිලින වෙන සේ පිපුණ මල්
විනාස වී යයි නියත ලෙසින්
ජිවිතය නම් තුර සැම කල්

මාලඹේ
කේ.ඩබ්ලිව්. සිරිසේන

සොහොන් කොත...

නම - ගම ඇත
සොහොන් කොත මත
කලක් ගත වී ගියා
සිමෙන්ති - ගල් - වැලි
හැලී - හැලී යයි
ඇතැම්.....
මිනිසෙක් දකින අනියතය
සිත් - පිත් නැහැ
නමුත් සොහොන් කොත
නොවලහා
අපට පවසයි
අනියත

කෝට්ටපිටියේ පඤ්ඤාසිරි හිමි

මගේ අම්මා

කොපමණ විහඟුන් ගී ගැයුවත් වන වදුලේ
දිලෙසන තරු පොකුරු තිබුණත් ගුවන්තලේ
සීනු හඬින් බැස ගියත් දිය රැලි ගඟ තලේ
මගෙ අම්මා නැති අඩුව තිබේ හැමදාමත් මිහිතලේ

මොනර සෙබඩ පිල් විහිදා නැටුවත්
සඳ කොමලිය තරු පිරිවර රෑ අහසේ බැබළුණත්
කුරුලු කිරිලියන්ගේ කිචි බිචි හඬ රැව් පිළි රැව් දුන්නත්
මගෙ අම්මා නැතිව කිසිදා නැත මට සැනසීමක්

බාලේ මා දෝතට ගෙන නැළවූ අම්මා
රස මසවුලෙන් බත් ගුලි කොට කැව් මගෙ අම්මා
ලෙඩ වූ විට රෑ නොනිදා මට උවටැන් කළ මගෙ අම්මා
මෙතරම් ඉක්මනින් දෙව්ලොව ගිය මගෙ අම්මා

මලේ රේණු මල අමතක කළා දෝ
විලේ නෙළුම් විල තනිකර ගියා දෝ
හිතේ සිහිල මා අතහැර ගියා දෝ
අම්මේ නුඹ මා තනිකර ගියා දෝ

ඇල්.ජේ.ආනන්දශීලි පෙරේරා