ධර්ම දේශනාව:

සසර දුකින් එතෙර වීමට ...

“ද්වෙ මෙ භික්ඛවෙ, අන්තා පබ්බජිතෙන න සෙවිතබ්බා. යොචායං කාමෙසු කාමසුඛල්ලිකානුයොගො හීනො ගම්මො පොථුජ්ජනිකො අනරියො අනත්‍ථසංහිතො, යො චායං අත්තකිලමථානුයොගො දුක්ඛා අනරියො අනත්‍ථසංහිතො” “මහණෙනි, අනාර්ය වූ, ග්‍රාම්‍ය දහමක් වූ, පෘථග්ජනයන් විසින් සේවනය කරන්නා වූ, ආර්යයන් සතු නොවූ, අවැඩ පිණිස වූ, කාම වස්තූන් කෙරෙහි ඇලීම ද, දුක් වූ ආර්යයන් සතු නොවූ, අවැඩ ඇසුරු කළ, ශරීරය පෙළීමෙහි පුන පුනා යෙදීමක් වේ ද පැවිද්දන් විසින් මෙම අන්ත දෙක නොසෙවිය යුතුය.”  සියලු කෙලෙසුන් නසා ගුරුවරයෙකු නොමැතිව ස්වකීය වීර්යයෙන්, ඥාන ශක්තියෙන් උතුම් සර්වඥතා ඥාන දර්ශනය අවබෝධ කළ, අප බුදුරජාණන් වහන්සේ තමන් වහන්සේ විසින්ම අවබෝධ කොට ගත් ගැඹුරු ධර්මය ප්‍රථමයෙන් දේශනා කළ යුත්තේ කාටදැයි කල්පනා කරද්දී ධර්මය සොයා යන ගමනේ දී තමන් වහන්සේට උපකාරී වූ ආලාරකාලාම පළමුව ද, උද්දකාරාමපුත්ත දෙවනුව ද සිහිපත් වූ නමුත්, ඒ වන විට ඔවුන් දෙදෙනාම ජීවතුන් අතර නොමැති බව දැන, සය වසරක දුෂ්කර ක්‍රියා සමයේ දී උපකාරී වූ කොණ්ඩඤ්ඤ, භද්දිය, වප්ප, මහානාම, අස්සජි යන පස්වග තවුසන් බරණැස ඉසිපතනයේ මිගදායේ සිටින බව දැන ඔවුන් සොයා එහි වැඩම කළ සේක.

ඉතිරිය»

• අමා දොර විවර විය

• විශ්වය ඒකාලෝක කළ සේක

• පිරිසිඳ දැකිය යුතු දුක්ඛ ආර්ය සත්‍යය

• දුකට හේතුව හඳුනා ගැනීම

• සම්බුදුහිමි ගුණ දැන බුදුන් සරණ යමු

• මාර්ග සත්‍යය: සත්‍යවාදී මහඟු දහම