නිමාව

වනස්පති තුරු පවා
ඇද හැලෙයි සැඩ සුළග
ගිරි හිසක් වුව නසයි
කාලයේ හෙණ පහර

මතක රැළි මැකි මැකී
අඳුරු කැටි මතු කරයි
මනස් පොත පිටු වැහෙයි
නිමාවක නිමිති පා

නවාතැන මහළු වී
දිරා ඇද හැලෙන හඬ
නින්නාද දෙයි සවන්
නිබඳ හද මනස මත

නිමාකොට සියලු කිස
ලෝකයට නමා හිස
බැඳුනු වරපට ලෙහා
සමුගන්න කාලයයි

ජෝ. නවරත්න
සඳලංකාව

හැඳින ගතිමි මා

ගුරු පඬුරු පුද පිණිස
දහසකින් සැදි
ඇඟිලි මාලය ගොතන්නට
අහිංසකගේ
අසිපතින්
අවසන් ගමන් ගිය
අහිංසකයෙකි මා
අහිංසක අඟුල්මල්
අඟුල්මල් මහරහත්
අනේ
මා තවමත් භව කතරේ
සමාවී වඩිනු මැන
බුදු සමිඳ
මගේ හද වෙත
පසක්කර ගතිමි මම
භව ගමනේ
සැබෑ අරුත

කෑගල්ල කංකීරියේ පියල්

පොඩි සාදු

සඳ රැස් වැටී සුදු වැලි කැට දිලිසෙනවා
බෝපත් ගැටී සිලි සිලි ගා හඬ දෙනවා
මළුවේ පහන් වැට තවමත් ඇවි ලෙනවා
පොඩි සාදුගේ බණ පොත එහි පෙරලෙනවා

සොමි කැන් සමඟ මුහුවුණු පවනැලි සීතයි
වැලි මලුවට උඩින් පරවුනු මල් දෝතයි
සමවත් සුවය විඳිනා බුදුහිමි නිහඬයි
පොඩි සාදුගේ සිතිවිලි ඇත්තේ ඈතයි

ඒ. එම් . එස් . යූ. රත්නපාල
බොදු පාලි සරසවිය

පියුම

පුළුන් වළා නිල් ගිරිකුළු ඔස්සේ
ලහිරු සිනාසෙනු දැක හද ගැස්සේ
වඳින පහසෙ රන් හිරු රැස් වැස්සේ
කැකුළ පිපෙයි වැව් දිය රැළි අස්සේ

විදා සිව් අත සිනිඳු සුදු පත මුදා රොන්සුනු සුවඳ දස අත
යොදා මුහණත සිනා විකසිත හෙළයි අඩනෙත බැමෙන බිඟු වෙත
දදා තුඩුවිත තලා රොන් පත පෙළා යෞවන පියුම විකසිත
සදා සුන්කොට පැතුම් හදවත බිඳෙයි බඹරෙක් බලෙන් පතිවත

ලහිරු මුවදැක වැටෙන් බිහිවුණු පියුම අවසන් දිවි පැයේ
බසින මළහිරු දෙස බලාගෙන ගිළුණි කළුවර වැව් දියේ
ඇසෙන මූසල හඬෙන් කණ කොක් සැලෙන දියරැළි සැක බියේ
ඇඳෙන සේයා තුළින් දිස්වුණි පියුමෙ ලස්සන තුන් පැයේ

ඩබ්ලිව්. ඩී.ඊ. වික්‍රමාරච්චි
ගුරුළුබැද්ද