තමා සමාජයට ලබාදුන් දෙය ආපසු තමාටම ලැබෙයි

ශ්‍රී ලංකා භික්ෂු විශ්ව විද්‍යාලයේ
පශ්චාත් උපාධි අධ්‍යයන ඒකකයේ අධ්‍යක්ෂක
පාලි හා බෞද්ධ අධ්‍යයන අංශයේ මහාචාර්ය
පාතේගම ඤාණිස්සරූ හිමි

අපට සිටින ඥති සමූහයා පෙර සංසාරය තුළ සිට පැමිණෙන පිරිසක් වෙයි. අප උපදින විටම ලේ ඥාතීන් හෙවත් සහලේ නෑයන් ලෙස හතර වරිගයක ඥාතීන් රැගෙන පැමිණෙයි. අප ඉපදීමටත් පෙර සිටම අපේ ලේ ඥාතින් ඉපදිලා අවසානයි.ලෝකයේ ආගම් බහුල වශයෙන් පැවතුණද, එම කිසිම ආගමක ඥාතී සමූහයාට පින් දීමක් සිදු වන්නේ නැහැ.

ඇතැම් ආගම් තුළ මළවුන් ඇදහුවද , පරලොව ගිය ඥාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කිරීමක් වෙන ආගම් තුළ දක්නට නැහැ. පරලොව ගිය ඥාාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කිරිම මළවුන් ඇදහීමක් නොවෙයි. අපට හමුවන ලේ ඥාතීන් මෙලොව පමණක් හමුවන පිරිසක් නොවන අතර සිංහල ඥාතීන් අතර පවතින බාහිර පෙනුමට වඩා අභ්‍යන්තර ස්වරූපය වෙනස් ස්වභායක් ගනී.අධ්‍යයනය කර බැලුවහොත් ලේ නෑයන් අතර ගැටුම් බහුල ලෙස පවතී.සිත් තුළ හදාගත් ප්‍රශ්න නොමනාපය , විරෝධතාවය,තරහව,ක්‍රෝධය,වෛරය,බද්ධ වෛරය යන තත්වයන් තුළ ඔවුන් කාලය ගෙවීම කරනු ලබයි. ඇතැමි පිරිස් ඥතීන්ගේ මුහුණ නොබලන තරමට වෛරයෙන් ජීවත් වෙයි. කවුරුන් හෝ කළ විශාල වරදක් හේතුකොට ඇතිවූ තත්වයන් නොවුනත් ඔවුන් විසින් සිත තුළ ඇතිකරගනු ලැබූ ස්වභාවය වෙයි. මෙම දෙදෙනා මේ තරම් වෛරයෙන් තරහවෙන් ජීවත් වන්නේ ඇයිද? යනුවෙන් විමසමින් හේතු විමර්ෂණය කරන විට බරපතල හේතු කාරණා දක්නට ලැබෙන්නේ නැහැ.

කර්ම ශක්තිය

පුංචි සිදුවීම් මනස තුළ තබාගැනීමෙන් අවසානයට එය විශාල ප්‍රශ්නයක් ලෙස ශරීරයට දැනීම නිසා පරම්පරාගත වෛරකාරයන් ඇතිවෙයි.

බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ධර්මයට අනුව පුද්ගලයෙකුගේ පෙර සංසාරය තුළ පවතින කර්ම ශක්තිය අනුව ලේ ඥාාතීන් හමුවෙයි. මේ තරම් අම්මලා සිටියදී ඔයා ඔයාගෙම අම්මාගේ කුස තුළ දරුවෙකු ලෙස ඉපදුනේ ඇයිද? යන පුශ්නය නැඟුªවහොත් ඔබට දීමට පිළිතුරක් නැතිව යයි. පෙර සංසාර කර්ම ශක්තිය අනුව තමන්ට හමුවන පළමුවන ඥාතීයා තමාගේ අම්මායි.එය තමාට ලැබෙන්නේ පෙර සංසාරය තුළ තමා ලබා උපන් උරුම කර්මය අනුවයි. සිංහල භාෂාව තුළ කරුමේ යනුවෙන් සඳහන් වන්නේ තමන් අත්විඳින අද්දැකීම් වෙයි. බණ පොතේ සඳහන් කර්ම යන වචනයට පෙර පින යන අර්ථයද,පෙර පව යන අර්ථයද සඳහන් වෙයි.කර්ම ශක්තිය අනුව ලැබෙන ඥාතීන් ලෙස සඳහන් කළ විට ඔවුන් පෙර පිනට ලැබෙන පිරිසක් විය හැකි සේම පෙර පවට ලැබුණ ඥාතීන් පිරිසක් ද විය හැකියි. ඇතැම් ඥාතීන් අප අසුරු නිසුරු කරමින් සිටින අතර ඇතැම් ඥාතීන් දුරින් තබා ඇති අතර තවත් ඥාතීන් පිරිසක් නොදැකම සිටී. එය ඥාතීන් ගේ වරදක් බව අප සඳහන් කළත් එතනදී දක්නට ලැබෙනුයේ පුද්ගලයාගේ විවිධ ස්වභාවයයි.

මනුෂ්‍ය ස්වභාවය

ඇතැම් ඥාතීන් කතාකිරීමට පමණක් හොඳ වුවත් ඔවුන්ගේ සිත හොඳ නැහැ. සමහර ඥාතීන්ගේ සිතිවිලි හොඳ වුවත් කට හොඳ නැහැ. ඇතැම් ඥතීන්ගේ හිත සහ කට හොඳ වුවත් කය හොඳ නැහැ.මනුෂ්‍යන් අඩුපාඩු සහිත පිරිසක් වෙයි. සෑම මනුෂ්‍යයකුගේම කිසියම් අඩුපාඩුවක් පවතියි. තමා කතා කරන විට තමාගේ අඩුපාඩු වසාගෙන යහපත් පැත්ත පමණක් සමාජයට පෙන්වීමට උත්සාහ කරමින් අනෙක් පුද්ගලයෙකු පිළි්බඳව කතාකරන විට යහපත් පැත්ත වසන් කරමින් අයපහත් පැත්ත පමණක් පෙන්නුම් කිරීමට උත්සාහ දරයි. අපි නොදන්නවයැ එයාගේ හැටි යන ප්‍රකාශ කරමින් ඔහු පිළිබඳව හඳුන්වයි. එවැනි අයහපත් කාරණා අපගේ සිත් තුළින් සිදුවුවත් , සංසාර ගත නෑයන් හැදෙන්නේම ආත්ම ගණනාවක සිට අපත් සමඟ එකට ඉපදුන පිරිසක් ලෙසයි.

පුබ්බේනිවාසානුස්සති ඥානය, ආසවඛ්‍ය ඥානය, චුතූපපාත ඥානය යන ත්‍රිවිද්‍යා ඥාන තුළින් අතීතය පිළිබඳව අනාගතය පිළිබදව බලමින් සත්වයාගේ චුති උප්පත්තිය පිළිබඳව විමර්ෂණය කළ දැනුම තුළින් බුදුරජාණන් වහන්සේ යමි යම් කාරණා දේශනා කර ඇත. .ඉපදීමට පෙර භවයක් තිබුණ බවත් , එම භවයෙහි කිසියමි කර්ම සම්බන්ධතාවයක් මත මවුකුස තුළ දරුවෙකු පිළිසිඳ ගනී. මරණයට පත්ව කිසියම් ස්ථානයකට ගමන් කරනු ලබන්නේ තමාගේ කිසියමි කර්ම ශක්තියක් මත බව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කර ඇත.අපට හමුවන ලේ ඥාතීන් එකවගෙයි. පුද්ගලයන් සියයක් සිය ආකාර වුවත් ඔවුන් අතර ලේ ඥාතීන් පිරිසක් සිටිය හොත් ලේ ඥාතීන් එකම වගේ නිසා ඔවුන් ඥාතීන් නොවන බව ප්‍රකාශ කළත් ඥාතීන් පිරිසක් බවට සමානත්වයෙන් පෙන්නුම් කරයි. වෛද්‍ය විද්‍යාව තුළ ජාන ප්‍රවේණිය යනුවෙන් යමි කාරණාවක් හඳුන්වයි. බුදුදහම කර්මය යනුවෙන් හඳුන්වයි. බුදුදහම තුළ හඳුන්වන කර්මය යන වචනය ප්‍රවේණිය යන වචනයට වඩා පුළුල් අදහසක් පවතියි. පෙර සංසාරය තුළ එකට ඉපදිලා තිබෙන ඥාතීන් නිසා සිතිවිලි සමඟ සිත තුළ තරහව වෛරය ක්‍රෝධය තබාගත යුතු නැහැ.එසේ තබාගැනීම තුළ මනසට එය බරක් වෙයි. තමාගේ ශරීරයේ අයහපත පිණිස බලපානු ලබන බරක් වෙයි. යම් යම් පුද්ගලයන් ඊර්ෂ්‍යාවෙන්. , තරහවෙන් විවිධ කාරණාවන් කරන අවස්ථාවල පෙරලා ප්‍රතිචාර දක්වන්නට එපාය යනුවෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කර ඇත.පෙර තමා විසින් දුන් දෙය තමාට ලැබෙන බව බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාරා ඇත.

හඳ අහස තුළ තිබුණත්, අමාවකට හඳ බබළන්නේ නැහැ.වලාකුළු තුළින් නොවැසුණු පුර හඳ අහස තුළ බබලයි. යන උපමාව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කර ඇත. කිසියම් පුද්ගලයෙකු තමන්ගේ සිත කය වචනය අන්‍යයාට හෙවත් සමාජයට අයහපතක් වන ආකාරයේ සිතිවිලි සිතන්න එපා යනුවෙනි. තමා බොරුවක් ප්‍රකාශ කරනවා යනු අසත්‍ය සමාජ ගත කිරීමයි.තමා යමක් කරනවාය යනු තමා යමි දෙයක් සමාජයට ලබාදීමයි.

පෙරලා ලැබීම

අප ලබාදුන්දෙය අපට පෙරලා ලැබෙයි. එම නිසා නරක සිතිවිලි සිතින් සිතමින් අයහපත් දෙය සමාජයට දෙන්න එපා යනුවෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාරනු ලැබුවේද, තමාට එවැනි දෙය පෙරලා ලැබෙන නිසයි. මනුෂ්‍යයෙකු මේ ලෝකය තුළ උප්පත්තිය ලැබූවිට එම පුද්ගලයාට මානවයා හෙවත් සියලු සත්වයා වෙනුවෙන් මානව යුතුකමක් පවතී. තමන්ගේ සිත කය වචනය යන තුන් දොර අනෙකාගේ අයහපත පිණිස නොපවතින ආකාරයෙන් ක්‍රියාකිරීම අත්‍යවශ්‍ය කාරණාවක් වෙයි.අනෙකාගේ හෙවත් පොදු සමාජය තුළ අයහපත පිණිස තමාගේ මනස තුළ සිතිවිලි නොසිතිය යුතුයි.කිසියම් පුද්ගලයෙකු එවැනි ආකාරයෙන් කටයුතු කරනු ලැබුවහොත් ඔහුට ලැබී තිබුණ දේ නැතිව යයි. අනුනට අයහපත ෙවිවායි යන සිතිවිලි සිතන පුද්ගලයාට එවැනි ආකාරයෙන් සිතීම යුතුකමක් නොවුණත් ඔහු එය කරනවා නම්, තමාට පෙර සංසාරය තුළ පිනට ලැබුණ මනස තමන් අයහපත පිණිස යොදවනු ලබයි. එම අහපත ලෙස යොදවන විට එහි විපාකය වශයෙන් ඔහුගේ ජීවිතය තුළ කිසිම දවසක යහපත් සිතිවිලි සිතට නැගෙන්නේ නැහැ.යහපත් දේ කිරීමට නොසිතීම ඔහුට ලැබෙන දඬුවමයි.

තමාගේ වචනය අනෙකාගේ අයහපත පිණිස හැසිරවීම තහනම් වෙයි. එවැනි ආකාරයෙන් හසුරුවන පුද්ගලයා නැවත ඉපදෙන විට දිවකොට වි හෝ වෙනත් ආබාධ සහිතව උපදියි.තමාගේ පෙර සංසාරය තුළ තමා විසින් කරනු ලැබූ පින් අනුව මෙම ශරීරය ලැබී තිබුණත්,එය සමාජයේ අයහපත පිණිස නොයෙදිය යුතුයි. එසේ හැසිරෙන පිරිසට එහි අයහපත් විපාක ද ලැබෙයි.

සතුට වර්ධනය කිරීම

කෙතරම් උස ගොඩනැඟිලි ගොඩනඟාගෙන සිටියත් සතුට පවතින්නේ ගොඩනැඟිලි තුළ නොවෙයි.සතුට පවතින්නේ මනස තුළ මිස තට්ටුගණන් උස ගොඩනැඟිලිවල හෝ, නවීන වර්ගයේ වාහනයක,හෝ කසාදයක හෝ නොවෙයි. මනස තුළ පවතින සතුට වර්ධනය කරගැනීම සඳහා සෙසු කාරණා අවශ්‍ය වෙයි. සිත තුළ පවතින සතුට නැතිනොවන්නේම කිසියම් කර්ම ශක්තියක් නිසයි. සෑම පුද්ගලයෙකුගේම තුන්දොරින් අනෙකාගේ අයහපත පිණිස වන ආකාරයේ කටයුතු කිරීම තහනම් වෙයි. අයහපතින් වැළකීම එක කාරණාවක් වන අතර යහපත කිරීම තවත් කාරණාවක් වෙයි.සමාජය තුළ ජීවත් වන ඇතැමි පිරිස් මෙම කාරණා දෙක එකක් ආකාරයෙන් සිතා සිටියත් එය කාරණා දෙකක් මිස එකක් නොවන බව අවබෝධ කරගත යුතුයි.

මෙම ලිපියෙහි තවත් කොටසක් ඉල් පුර අටවක පෝදා ( නොවැම්බර් 07) පත්‍රයේ පළ වේ.

- හේමමාලා රන්දුනු