සදහම් සිසිලෙන් සුවඳ පිරේවා

හදවත මෙත් මල් උයනක් වේවා
සිත් තුළ කරුණා ගුණ ඉතිරේවා
මෙත් ගඟුලෙහි කිමිදේවා
පත් හැම දොස් උවදුරු දුරුවේවා
සත් ගුණවත් ජාතිය බැබලේවා
කුසලට දහමට සිත් යොමුවේවා
පවකට කිසි විට ඉඩ නොලැබේවා
සුමගට යොමුවී සිත් සැනසේවා
රටකට ඉන් යහපත සැලසේවා
හදවත මෙත් මල් උයනක් වේවා
සදහම් සිසිලෙන් සුවඳ පිරේවා
රොද බැඳගෙන කුසලට යොමුවේවා
බිඳ බව දුක නිවනට පැමිණේවා

දෙදියවල
අමරදාස පෙරේරා

පැතුම

බුදුන් දම් සඟ සරණ
ලබන්නට වන සරණ
දම් දැනුම බෙදා දෙන
දහම් ලොව සිතුමිණ
දම් පිපාසෙන් පෙළෙන
සැමට වන පිළිසරණ
එම පවස නිවාලන
නැත දෙයක් ලොවේ වෙන
දිනේවා මේ දෙරණ
පුවත් පත බුදුසරණ

එච්. චන්ද්‍රදාස
කලගන්වත්ත

මැදි මග ගමන් කරමු

බොල් පිළි තුලින් හිම හැළෙනා උදෑසන
මල් මත බඹර බිඟු ගුමුනද පැතිරයන
විල්තෙර තරග රැළි මත සුදු පිපෙන පෙණ
පුල් මහනෙල් පිපී දසතම සුවඳ දෙන

දැල්වූ දෙනෙත් දකිනා මෙම සොබාදම
මල් පිපි පිපී ඒ හැමතැන පෙති හැලුම
විල්දිය සිඳුන දවසට නැතිවෙනව හැම
දැල්වූ මනස මත දකිනෙමි දහම මෙම

අනිත දුක අනත් බවමයි දෙසු දහම
ජනිත වෙයි දුටුව විට වේ වළ කිරුම
ගනිති මුණි දහම මත මැදිගමන මෙම
දිනති ඒ මගින් කරනෙමු සසර නිම

විමලසේන හෙට්ටිආරච්චි
අස්ගිරිවල්පොල

රකියි සැම හැම උතුම් වස්තුවක් මෙන්....

තව්තිසා දෙව් ලොව දෙවියන් අතරේ
වැඳුමට පත් හා පුදසත්කාරෙන් හැම
එහි දෙවිවරු රකිමින් මැණිකක් ලෙස
එක් දළදාවක් තව්තිසා දෙවි ලොව

සතර බුදුවරු ස්පර්ශ කළ පින් බිම
බුදුවරු මුඛයෙන් පිටවුණ දම්කඳ
සැම සිත් නිවමින් පුදමින් රට තුළ
එක් දළදාවක් පුදයි ලක් වැසි ජනයා

බෝගහපැලැස්සේ
විජිතසිරි හිමි

සම්බුදු පියාණෙනි

තිලොවට තිලක මගෙ සම්බුදු පියාණෙනි
මලකට සුවඳ මෙනි ගෙන දුන් ඔවාමිනි
සිහිකොට කුළුණු ගුණ හද පිරි දයාවෙනි
නිවනට යන පිණිස බොමි දම් අමාපැණි

පාත්තරය ගෙන බැස මහ මගට පියේ
අතහැර නේද රජ සැප පිඬු පිණිස ගියේ
සම්පත් සලකමින් දූවිලි ලෙසට පයේ
ගුණ කඳ පමණි තැන්පත් කළ ධනය ලයේ

උපකාරය අවැසි අය දිව නැණින් බලා
පසුකර ගම් දනව් ගොස් නිසි උදව් කළා
නොමියන සතුට එයි මගෙ හදවතින් ගලා
අතුරමි සමිඳු පාමුල වන කුසුම් නෙළා

කුරුඳුකුඹුරේ නන්දසිරි
හෙට්ටිමුල්ල

සැකය නම් වූ හලා හල විෂ

තලා හදවතක් නොම දුටු දෙය ගැනය
බලා වපර දෙනෙතින් පවසනු ඇතිය
හෙලා දෙනෙත් අවිනිශ්චිත ගති එඩිය
හලා හල විෂකි හිත තුළ ඇති සැකය

බුදුන් දෙසු දම් බණ කතාවල සැකය ගැන කියලා ඇතේ
කටින් කියනා දෙය නොපිළිගෙන සොයා බැලුවොත් හොඳ වෙතේ
නෙතින් නොදුටුව දෙයක් ඇත්නම් දකින තුරු සඟවා සිතේ
හොඳින් විපරම් නොකර සැකයට ඉඩක් නම් දිය යුතු නැතේ

අනුර ජයවීර
බදුල්ල

අන්න පුතුනි නුඹේ පියා වඩිනවා

පුන්සඳවන් රන් මුහුණ දිලෙනවා
නෙත් මිණි පහනින් කැලුම් පෙරෙනවා
ඇත් රජිඳෙකු සේ පාද තබනවා
අන්න පුතුනි නුඹෙ පියා වඩිනවා

අඳුන් වගේ නිල් කෙහෙ දිලිසෙනවා
දේදුන්නක හැඩ දෙබැම කියනවා
රන් පටියක් සේ නළල පෙනෙනවා
අන්න පුතුනි නුඹෙ පියා වඩිනවා

රන්වන් සිරුරින් රැස් විහිදෙනවා
ඒ රැස් වැටිලා ලොව බබලනවා
සවි සත වෙත නිති සෙත සැලසෙනවා
අන්න පුතුනි නුඹෙ පියා වඩිනවා

රත් පියුමක් සේ පාද දිලෙනවා
දෙව් බඹ නරගෙන් වැඳුම් ලැබෙනවා
කැත් කුලයට මිණි පහනක් වෙනවා
අන්න පුතුනි නුඹෙ පියා වඩිනවා

මලක් වගේ ලොව සුවඳ ගෙනෙනවා
සඳක් වගේ ලොව සිසිල බෙදෙනවා
ඉරක් වගේ ලොව එළිය කරනවා
අන්න පුතුනි නුඹෙ පියා වඩිනවා

චන්ද්‍ර වාකිස්ට
පොල්ගහමුල්ල

මතු භවයෙදි

සම්බුදු පියා ගිය මඟ යන සඟ රුවනේ
කසාවත දරා වඩිනා පින් ගමනේ
උපශාන්ත සුරුපයෙන් වඩින්නේ
ප්‍රිය මනාප ඉරියව්වෙන් වැඩ ඉන්නේ

සඟ රුවනේ දැක ඇති වූ සර්ධා වෙන්
පිණ්ඩපාතේ වැඩ ඉන්නට සිත සතුටින්
දානය පූජා කරන්න මග බලමින්
සිටියේ අවදි වූ වෙලේ සිටන්

රස බොජුනක්ම වෙන් නැහැ සැමදින
ලැබුණු දෙයක් දානෙට පූජා කරන
ලැබුණු දෙයෙන් සතුටු වෙන්නට සඟරුවන
බුදුහිමි දෙසුවෙ එහෙමයි අප සැමට බණ

දන් වළඳලා බණ දෙසුවා සඟරුවන්
එය පිළිගැන්වූ අප හරි සතුටු වුණේ
සිත පිරිසුදු කරන් සර්ධවෙන් ඉන්නේ
මතු භවයකදි ඇරෙන්ට දොර නිවනේ

හදපානාගල
වයි. ඩී . පියදාස