සාර්ථක යුග දිවියකට බුදුදහමෙන් උපදෙස්

කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ
නූතන භාෂා අංශයේ
ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය
අලුතෑපොල ගණේකන්ද පුරාණ
රජමහා විහාරාධිපති
ආචාර්ය රාජකීය පණ්ඩිත
නැදලගමුවේ ධම්මදින්න හිමි

මෙම ලිපියෙහි මුල් කොටස පොසොන් පුර පසළොස්වක (ජූනි 19වනදා) පත්‍රයේ පළවිය

තවද නුඹ වහන්සේ මහණ වූ බව අසා සෙසු රජ දරුවන් එවූ පඬුරු නොගෙන නුඹවහන්සේ කෙරෙහි ස්නේහයෙන් වැන්දඹුව ජීවත් වූයේ ඉතා ආශ්චර්ය යයි සිතමි. ස්වාමි දරුවාණෙනි, මෙවිට බුදුරජාණන් වහන්සේ මෙසේ පිළිතුරු දුන් සේක. “එපවත් අසා බුදුහු” මහරජ යම්බඳු මෑ දැන් වැන්දඹුව කෙළවර අත්බැව්හි මා කෙරෙහි ස්නේහයෙන් ක්ලේශ වසඟ නොවී අනුන් ප්‍රාර්ථනා නොකළ බව ආශ්චර්ය නොවෙයි. පෙරගිය දවස තිරිසන් යෝනියෙහි ඉපිද පවා මා කෙරෙහි ස්නේහයෙන් ප්‍රාර්ථනා නොකළ බව වේදැයි.”

(චන්ද කින්නර ජාතකය – නිදාන කථාව)

පතිපතිනි දෙපොළ ඉතා සරල යුග දිවියක් ගත කළත් රට ජාතිය හා සමය වෙනුවෙන් කැප වූ ජීවිතයක් ගත කලත් නොඑසේ නම් පරාර්ථ චර්යාවටම නැඹූරු වූ බෝසත් ප්‍රතිඥාවක් අනුගමනය කළත් ඔවුනගේ යුග දිවිය වඩාත් ඔපවත් වන්නේ අන්‍යෝන්‍ය කැපකිරීම හා අවබෝධය මත බව ඉහත කරුණූු වලින් පැහැදිලි වේ.

බෝසත් කාලයේ තමන් ලද අත්දැකීම් මත පදනම්ව බුද්ධත්වයට පත් වු පසු අප තිලෝගුරු සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ අවස්ථා ගණනාවක දීම යුගදිවිය සාර්ථක කර ගැනීමට අවශ්‍ය මගපෙන්වීම් කළ සේක.

මේ පිළිබඳ ඉතා අනඟි විස්තරයක් සිඟාලෝවාද සූත්‍රයේ දක්නට ලැබේ. එම සූත්‍රයේ සඳහන් වන පරිදි ස්වාමි පුරුෂයින් විසින් භාර්යාවන් කෙරෙහි කරුණු 5 කින් පිළිපදින විට භාර්යාවරු කරුණු 5 කින් ස්වාමිවරුන්ට අනුකම්පා කරති. සූත්‍රයේ සඳහන් මේ පිළිබඳ විස්තරය මෙසේය.

“පශ්චිම දිශාවෙන් දක්වනලද භාර්යාවන් කෙරෙහි කරුණුූ 5 කින් පිළිපැදිය යුතුය.

1.ගරුකිරීමෙන් 2.අවමන් නොකිරීමෙන්, 3.භාර්යාව නොඉක්මවා යාමෙන්, 4.සම්පත් පැවරීමෙන් 5. ආභරණ ලබාදීමෙන්.

මෙසේ කරුණු 5 කින් සලකනු ලැබූ භාර්යාවෝ කරුණු 5 කින් ස්වාමිපුරුෂයන්ට අනුකම්පා කරති.

1.කළ යුතු දේ මනාව කිරීමෙන් 2.පිරිවර ජනයාට මැනවින් සැලකීමෙන් 3.ස්වාමියා නොඉක්මවා යාමෙන් 4. ධනය රැකීමෙන්, 5. සියලු කටයුතු මැළි නොවී කිරීමෙන්.

මේ අනුව තම යුග දිවිය සැපතක් බවට පත්කර ගැනීමට හා සියලු දුකින් එතෙර වීමට විවාහය ආශිර්වාදයක් කර ගැනීමටත් අවශ්‍ය ප්‍රතිපදාව බුදුරජාණන් වහන්සේගේ මග පෙන්වීම තුළ මැනවින් දක්නට ලැබේ. සාර්ථක යුග දිවියක් තුළින් ලෞකික සැපය දියුණු කර ගැනීමට දෙන ලද වටිනා උපදෙස් රාශියක්ම මෙහි සඳහන් වී ඇත. සිඟාලෝවාද සූත්‍රයේදී බුදුරජාණන් වහන්සේ භාවිතා කරන ලද වචනද ඉතාමත්ම වැදගත් වේ. උන්වහන්සේ වදාළේ ස්වාමි පුුරුෂයන් විසින් භාර්යාවන් වෙත “පච්චපට්ඨාතබ්බා” හෙවත් “එළඹිය යුතුයි” හෝ “පිළිපැදිය යුතුයි” යනුවෙන් වන අතර භාර්යාවන් විසින් ස්වාමි පුරුෂයන් වෙත “අනුකම්පති” හෙවත් “අනුකම්පා කරයි” යනුවෙනි. මෙම වචන වලින් පවා දක්නට ලැබෙන්නේ ස්වාමි භාර්යා දෙපොල ඔවුනොවුන් කෙරෙහි දැක්විය යුතු අන්‍යෝන්‍ය ගෞරවයේ උච්චතම අවස්ථාවයි. ස්වාමි පුරුෂයා විසින් භාර්යාව කෙරෙහි ඉහත කරුණු අනුව “පිළිපදින” විට භාර්යාව ස්වාමි පුරුෂයාට “අනුකම්පාව කරයි.”මෙම ප්‍රතිපත්තිය සාර්ථක යුගදිවියක් තුළ ලෞකික හා ලෝකෝතතර සැපය ලඟා කරදීමට හේතුවේ.

මහා මංගල සූත්‍රය තුළ සඳහන් මංගල කරුණු තිස්අට අතර අඹුදරුවන්ට සැලකීම ද එකකි. මේ අනුව “පුත්ත දාරස්ස සංගහෝ” යනුවෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාළේ යහපත් කරුණු අතර තම පවුල නිසි පරිදි පෝෂණය කිරීමද ඇතුළත් වන බවය.

ලෞකික හා ලෝකෝත්තර සැපය ගෙන දෙන සාර්ථක යුග දිවියකට මනා උදාහරණයක් අංගුත්තර නිකායේ චතුක්ක නිපාතයේ පඨම (නකුල) සමජීවි සූත්‍රයේ මෙසේ සඳහන් වී ඇත. බුදුරජාණන් වහන්සේ භගුරට සුංසුමාරගිරි නුවර භේසකලාවනයේ වැඩ වසන කාලයේ දිනක නකුලපිතු ගෘහපතියාගේ නිවසට වැඩම කළ සේක. එහිදී බුදුරජාණන් වහන්සේට වැඳ එකත් පසෙක සිටි නකුලපිතු ගෘහපතියා හා නකුලමාතා ගෘහපතිනිය බුදුරජාණන් වහන්සේට මෙසේ සැලකර සිටියහ.

“ස්වාමීනි, යම් කලෙක තරුණ වියේ සිටි මට තරුණ නකුලමාතාව කැඳවාගෙන එන ලද්දීද එතැන් පටන් ඇය හැර වෙනෙකෙකු ගැන සිතිවිල්ලක් පවා ඇති විණිදැයි මම නොදනිමි. කයින් නම් කියනුම කවරේද? අපි දෙදෙනා මෙලොව දී ඔවුනොවුන් දැකීමට කැමැතිවන්නා සේම පරලොව දීද ඔවුනොවුන් දැකීමට කැමැති වෙමු.

නකුල මතා ගෘහපතිනිය ද බුදුරජාණන් වහන්සේට මෙසේ සැලකළාය. ස්වාමීනි, යම්කලෙක තරුණ වියේ සිටි මම තරුණ වියේ සිටි නකුල පිතුට කැඳවා ගෙන එන ලද්දෙම්ද, එතැන් පටන් ඔහු හැර වෙනකෙකු ගැන සිතිවිල්ලක් පවා ඇති විණිදැයි, මම නොදනිමි. කයින් නම් කියනුම කවරේද? අපි දෙදෙනා මෙලොව දී ඔවුනොවුන් දැකීමට කැමැති වන්නා සේ ම පරලොව දීද ඔවුනොවුන් දැකීමට කැමැති වෙමු.

ගෘහපති වැසියනි, ඉදින් අඹුසැමි දෙපොළ මෙලොව දීද ඔවුනොවුන් දැකීමට කැමැති නම්, පරලොව දීද ඔවුනොවුන් දැකීමට කැමැති නම් දෙදෙනාම සමශ්‍රද්ධා , සමසීල, සමත්‍යාග හා සමප්‍රඥා ඇති අය වුවහොත් ඔවුහු මෙලොව දීද ඔවුනොවුන් දකිති. පරලොවදී ද ඔවුනොවුන් දකිති.”

මෙම සූත්‍රයෙන් පැහැදිලි වන්නේ ශ්‍රද්ධා , ශීල, ත්‍යාග හා ප්‍රඥා යන කරුණු දියුණු කරන ලද අඹුසැමි යුවළ තමන් කැමැති වූ උසස් ආත්මභාවවල එකට ඉපිද පින්දහම් කිරීමට වාසනාවන්ත වන බවය.

අංගුත්තර නිකායේ චතුක්ක නිපාතයේම සඳහන් පඨමසංවාස හා දුතිය සංවාස සූත්‍ර වලින්ද පැහැදිලි වන්නේ ස්වාමි පුරුෂයා හා ස්වාමි දියණිය අනුගමනය කරන ප්‍රතිපත්ති අනුව උසස් හෝ පහත් තත්වයට පත්වන ආකාරයයි. මෙම සූත්‍ර දෙකේම බුදුරජාණන් වහන්සේ මෙසේ වදාළ සේක.

“චත්තාරෝ මේ ගහපතියෝ (භික්ඛවේ) සංවාසා, කතමේ චත්තාරෝ

ජවෝ ඡවාය සද්ධිං සංවසති, ඡවෝ දේවියා, සද්ධීං සංවසති. දේවෝ ඡවාය සද්ධිං සංවසති. දෙවෝ දේවියා සද්ධිං සංවසති”

මෙහි තේරුම් නම්

“ගෘහපතියනි, (මහණෙනි) සංවාස හතරකි. ඒ හතර මොනවාද?

මළ තැනැත්තෙක් මළ තැනැත්තියක සමඟ වාසය කරයි.

මළ තැනැත්තෙක් දිව්‍යාංගනාවක සමඟ වාසය කරයි

දෙවියෙක් මළ තැනැත්තියක සමග වාසය කරයි

දෙවියෙක් දිව්‍යාංගනාවක සමඟ වාසය කරයි.

ජීවත්වන මනුෂ්‍යයෙකු මළ තැනැත්තෙකු හෝ තැනැත්තියක වන්නේත් දෙවියෙකු හෝ දිව්‍යාංගනාවක, වන්නේත්,කුමන කරුණු මතද යන්න පිළිබඳ පැහැදිලි විස්තරයක් බුදුරජාණන් වහන්සේ මෙම සූත්‍ර දෙකෙහිදිම පැහැදිලි කරදුන් සේක. ඒ අනුව විවාහ යුවළ මළවුන් හා සමාන වීමට තුඩු දෙන කරුණු මෙසේය.

1. සතුන් මැරීම, 2.සොරකම් කිරීම 3. කාම මිථ්‍යාචාරය කිරීම 4. බොරුකීම 5. සුරා මේරය ආදි ප්‍රමාදයට හේතුවන මත්ද්‍රව්‍ය ගැනීම 6. දුසිල්වත් වීම 7. පාපධර්මයෙන් යුක්ත වීම 8.මසුරුකමින් යුතුව ගිහි ගෙයි විසීම, ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණාදී ආගමික පුජ්‍ය පූජකවරුන්ට බැණ වැදීම

ඉහත සඳහන් කරුණු වලින් යුක්ත අය මලවුන්සේද ඒවායෙන් දුරුවු අය දෙවිවරුන් සේද බුදුරජාණන් වහන්සේ පෙන්වා දුන් සේක!.

ලෞකික හා ලෝකෝත්තර සැපය ගෙන දෙන සාර්ථක යුගදිවියක් ගත කිරීමට අවශ්‍ය මඟපෙන්වීම බෝසත් චරිතයෙන් මෙන්ම බුද්ධ දේශනාවලින්ද මැනවින් දැකගත හැකි බව මෙයින් පැහැදිලි වේ. ඒ අනුව ඉහත සඳහන් වටිනා ගුරුහරුකම් පිළිගෙන නිසි ලෙස අනුගමනය කර මෙලොව පරලොව දෙලොව යහපතත් ලෞකික හා ලෝකෝත්තර සැපයත් ලඟාකර ගනිමු.