ධර්ම දේශනාව:

සපල නොවූ අදහස් ඇතිව මියයාම

අද ධර්ම දේශනාව වශයෙන් මා තෝරාගත්තේ ධම්මපදයෙහි මග්ග වග්ගයට අයත් පහළොස් වන ගාථා රත්නයයි. බුදුරජාණන් වහන්සේ සැවැත්නුවර ජේතවනාරාම විහාරයේ වැඩ සිටි දවසක එක් තරුණ අම්මා කෙනෙක් මියගිය දරුවා වඩාගෙන වාවාගත නොහැකිව පැමිණෙයි. මෙම මවගේ මානසික අක්‍රමිකතාව දුරුකිරීමට මනසට වෙනත් ප්‍රබල අරමුණක් ලබාදී ඒ ඔස්සේ මනස සෙවීමට ප්‍රායෝගික ක්‍රියාකාරකමක් කරවා, අත්දැකීම් තුළින් ඉගැන්වූ වැදගත් පාඩමක් ඉහත ගාථාව දේශනා තුළින් පෙනේ. සැවැත්නුවර ධනවත් සිටුපවුලක සිටි ‘ගෝතමි’ තරුණ වියේදී දෙමාපියන් විසින් සරණ බන්ධනයට යවන ලදී. සිහින් සිරුරක් ඇති ඇයට දෙමාපියන් හුරතලයට අමතනුයේ ‘කිසාගෝතමී’ කියාය.කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ඇයට පුත්රුවනක් ලැබුණි. බඩගගා, දණගගා වැටි වැටී නැඟිටින අවධියේ පුතා මැරුණේය. මරණය ගැන තේරුමක් නැති කිසාගෝතමී සෝකයෙන් අඬමින් මඟතොටේ දුවැවිද්දත් ඇය සැනසීමට කිසිවෙක් නොවුණි.

ඉතිරිය»

• ඊර්ෂ්‍යා කරන්නා විශාල හානියක් ඔහුට වන බව ඔහු නොදනී

• ‘බුදු දහමෙහි අපාය සංකල්පය’ ලිපි මාලා අංක – 20:  සැමදා කුසල් කොට දන්නා උපායේ කිසිදා නොයන් මේ තිරිසන් අපායේ

• පින ලබා දෙයි සැපය

• නිවන් මඟට පසුබිම

• බුදු ගුණ භ‍ාවනාව - විජ්ජාචරණ සම්පන්න ගුණය - 24

• සදහම් දැනුම