ධම්ම පද සැහැල්ල - 38 වන කොටස

බණ්ඩාර මඩුගල්ලේ

172. යො ච පුබ්බේ පමජ්ජිත්වා පච්ඡා සො නප්පමජ්ජති.
සො ඉමං ලොකං පභාසේති – අබ්භා මුත්තො ව චන්දිමා

පමා වූ තැනැත්තා, නොපමාව සිටී නම්, ඔහු පුරා සඳ පරිදි, ලොව බබළවන්නේ...ය.

හිතවතුනි, නැණැත්තා, ලොව බබළවන්නේය. ඒ සමඟ නිසැකවම ඔහු ද බැබළෙන්නේ...ය...

173. යස්ස පාපං කතං කම්මං - කුසලෙන පිථීයති
සො ඉමං ලොකං පභාසෙති – අබ්භා මුත්තො ව චන්දිමා

අකුසලය වැසෙන සේ, කුසල් රැස් කරන්නා, පුරා සඳ පරිද්දෙන්, ලොව බබළවන්නේ...ය...

හිතවතුනි, වැරැදි අඩු, තැනැත්තාගෙන් ලොවට, සේවයක් වන්නේ ය. එළියක් ලැබෙන්නේ...ය...

174. අන්ධ භුතො අයං ලොකො - තනුකෙත්ථ විපස්සති
සකුන්තො ජාලමුත්තො ච – අප්පොසග්ගාය ගච්ඡති.

ලොව වෙසෙන මෝඩයෝ - අනුවණින් වැසී ඇත. දැලට වන් සතුන් මෙන් මිදෙන්නේ ටික දෙනෙකි.

හිතවතුනි, නුවණැතිව, ජීවිතය ගෙන යන්න. එසේ නැතහොත් නිතර දුක් විපත් ළඟා වේ.

175. හංසාදිච්චපථෙ යන්ති – ආකාසෙ යන්ති ඉද්ධියා
නීයන්ති ධීරා ලොකම්හා - ජෙත්වා මාරං සවාහිනිං

රහත් පෙළ හංසයන් - මෙන් අහස්හී වඩිති – පස් මරුන් පැරදවූ - නිසා නිවට වඩිති.

හිතවතුනි, දිරි ගන්න, නොකළ හැකි දෙයක් නැත. අලස වුවහොත් ඔබට කිසි දෙයක් කළ නොහැක.

මතුසම්බන්ධයි.