කවි සංකල්පනා

සංස්කරණය - නන්දන වීරසිංහ

ගිලෙමි ඔබේ ගුණ මූදේ

ගිලෙම් ඔබේ ගුණ මූදේ
විඳිම් ඔබේ දම් සාදේ
වඳිම් වඳිමි ඔබැ පාදේ
තිලොවග බුදු සමිදේ

සිඳ බිඳ මොහදුර පාප
දැල් වූ දහම් පදීප
හෙළි කළ අප හෙළ දීප
තිලොවග බුදු සමිඳේ

සිල් ගත් දිනිඳුන් සේම
සිල් තෙල ගුණ ඇති සෝම
සත හට පෑ මවු පේම
තිලොවග බුදු සමිඳේ

දෙවියන් ගෙත් දෙවි සේක
බඹුන් හටත් බඹ සේක
ඔබ මැ අසම සම සේක
තිලොවග බුදු සමිඳේ

(අමරදේවයන් ගයන ගීයකි.)

අරිසෙන් අහුබුදු

නමදිමි

උතුම් නිමල් ලොව පරසිදු ගිරි කුළුව
විකුම් ගඟුල් සරසති දියවර සළුව
දහම් සුනිල් බිම ලොව්තුරු සුව ගැලුව
වඳිම් සියල් බැතියෙනි සිරිපද මළුව

අඩවිය සමන් සුරිඳුගෙ අනුහස පතළ
සුරැකිය තෙදින් දෙව් බඹු මුනි පා කමල
වනලිය මතින් සුර අඟනන් මල් අතුළ
වැසි දිය රුවන් මිණිකැට වූයෙලු එකල

නමස්කාර කර රැස් තෙවරක් බලති
දිනක් නැර ඉර සේවය පුද කරති
මෙ සංසාර දුර ගමනේ ගිම් නිවති
සාදුකාර සර සුවඳක් වී ගලතී

දුරින් දුරට සුදු මල් යායක් විලස
බුදුන් පුදට කරුණා වේ බැති පිරිස
සිහින් හඬට ගී මුමුණති තුරු සිරස
නුවන් කුමට නුදුටුව සමනොළ පියස

විනීතා එම්. පතිරණ,
වැල්ලම්පිටිය

ගඟ ළඟ බුදුරුව

ජීවිතයේ අනියත බව
ලොවට නිති පසක් කරමින්
නිබඳ වෙනස් වන ගඟ දෙස
මුදිතාවෙන් බලා සිටින

බිලි කොක්කේ මාළු දැලේ
රළු පහසින් අත්මිදෙන්න
දිය ගැඹුරෙන් පීනා එන
කුඩ මසුන්ට සෙවණ සදන

දඩයම් මඳකට නවතා
බුදුරුව දැක බවුන් වඩන
සිල්ගත් කිරි සුදු කොකුන්ට
උදේ හවා පිරිත් දෙසන

සිරිපා මුල පූජාවන
දුප්පත් - පොහොසත් දන් පෙත්
පිළුණු වන්න පෙර පෙරළා
බලු කපුටන් හට දන් දෙන

අතිර සසර දුක් ගිනි වන්
අව්වැසි අතවර විඳිමින්
නිමල නිදන් දා සිරසින්
අනෙක වසුරු වැසි ඉවසන

බුදු පුතකුට වඩා හොඳින්
බුද්ධ පාරමී සපුරන
සමිඳුනි ඔබ වහන්සේ ද
මෙත් බෝසත් මතු බුදු වන ?

අනුර බී.සෙනෙවිරත්න

බෝ රජාණෝ

හලමි පත් සියල්ල
දුක ද සමග
කිරි බී වැඩුණු
ළදළු සියල්ල
උනා දමමි

නිදිවැරූ දෑසක
වෙහෙස ගතිමි
කොඩි වැල් වන වනා
ජය ම ගෙන දුනිමි

සිලි සිලියෙ පත් අතර
ඒ සතුට විඳ විඳ
කිරි වතුර නාගෙන
රන්වන් පාටට බැබැළිණි

ඉවරයක් නැති දුක
කවි කර කර කියති
වැලපි වැලපී
පිහිට ඉල්ලති

දුකින් හෙම්බත් ව සිටිමි
වන වත සරණ
සෙසු තුරු සේ
සතුට සොම්නස
සොයා ගොස් වැළඳ ගනිමි

හළමි පත් සියල්ල
දුක ද සමඟ
කිරි බී වැඩුණූ
ළදළු සියල්ල
උනා දමමි

ඉමල්කා උදේශිනී

ලොකු හාමුදුරුවන් මහලු වී....

එක්තැන් වෙලා අපෙ ලොකු හාමුදුරුවෝ
වැඩ ඉන්නවා ගිලාන මඤ්චකයේ
ගෝල දෙන ඉගිලිලා සතර දිගන්තේ
ඉකිබිඳිනවා ධර්මාසනේ බණ මඩුවේ

සිලි සිලියෙන් ගැයූ ථෙරගීතිකාවෝ
නිවී ගියෝ බෝ මළුවේ ඊයේ
දුකින් තැවී මැලැවී ගිය බෝ පත්හු
මුමුණති අද සූත්තරේ පරිනිබ්බාන

පිටු ඉරී ගිය ජාතක, බණපොත් වහන්සේ
වනපොත් කරනවා කාවෝ පොත් ගුල ඇතුළේ
දානයට ද අමතක වී ගිය දාන පාත්තරේ
තනි වී ඉන්නම් හුදෙකලාවක දංගේ ඇතුළේ

මණ්ඩාවල පඤ්ඤාවංස හිමි,
පැරීසිය.

කව් මිණි කො‍ෙඬාල

කිමදෝ වෙළන්නේ මත් කොට මා
මත් පැන් බී කලක් මෙන් ?

වටේ සිටිත් ශෝකී මුහුණින් නෑයෝ
අවුල් කෙසින් ඇඳ සුදු
නොකඩවා හඬ ගැහැනියක්
තියා විලාප උස පිත්තල මහ පහන
සිළු දිලේ හිරු එළියෙහි අඳුරුව
වැහැරිය මුහුණ පණ තිබුණු කලට වඩා
යති එති අමුත්තෝ බලා මිනිය
මදක් සිට බැරෑරුම් ලෙස

මා සමග පාසල් ගිය මිතුරෙකි ඔහු,
වයසින් සම මට මහළු වියට ළං වුණු.

කැලඹි සිතින් සිටියෙමි මම
නිසල ව නිහඬව
නො ඇසේ මට හැඬුම, නොපෙනේ කිසිවක්.
මළැයි මගෙ මිතුරා ශෝකය පහ වූයේ
කොයි වේලෙ ද නො දනිමි මම
මිදී සිත එඩිය, පහළ වී මරණය
තද වේ ළැම, සුස්මන අපහසුවෙන්.

බිඳුණු ඔරුවට පිරෙන මෙන්
පත්ලෙන් නොකඩවා දිය,
නැගේ භය කොහෙන්දෝ

ඉවත් වීම් එතැනින් නමාගෙන හිස
උස පිත්තල මහ පහන සිළු
හිරු එළියෙහි දිලේ අඳුරු ව
එහෙත් බිය එළවා
දැල්කවුළුව කාව්‍ය සංග්‍රහයෙනි.

ජී.බී. සේනානායක