මෛත්‍රිය නම්...?
එය වියට්නාම් යුද්ධය පැවතුණු අවධියයි. ඇමරිකානු හමුදාවේ සේවය කළ තරුණ
නිර්භීත සොල්දාදුවෙක් දිනක් කැලිෆෝනියාවේ වාසය කළ සිය දෙමවුපියන්ට
දුරකතනයෙන් කතා කළේය.
“ තාත්තේ මට හමුදාවෙන් නිවාඩු ලැබී තිබෙනවා. ලබන සති අන්තයේ දී ගෙදර
ඇවිත් යන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා.”
“ හරිම සතුටුයි පුතා. මාත් අම්මාත් දෙන්නාම පුතා එනතුරු ආසාවෙන් බලාගෙන
ඉන්නවා. නො වරදවාම එන්න .” පුතාගේ ගමනට ධෛර්ය දෙමින් ඔහු පැවසීය.
“ ස්තූ®තිය තාත්තෙ. නමුත් මට එක්තාරා උපකාරයකුත් අවශ්‍යයි. මා සමග මගේ
මිතුරෙකුත් එනවා. ඔහුටත් අපේ ගෙදර නැවතීමට වුවමනා කරනවා.”
“ඒක ඒ අයුරින්ම ඉටුවේවි පුතා. ඔහුත් කැටුව එන්න. ඔහු හමුවීම
සම්බන්ධයෙනුත් අප මහත්සේ සතුටට පත් වෙනවා.” “තාත්තේ එය එහෙම වුනත් තව
බරපතළ ප්‍රශ්නයකුත් තියෙනවා. මගේ මිතුරා හමුදා මෙහෙයුමකදී අතකුත්
පාදයකුත් අහිමි වුණු කෙනෙක්.” පුතා විස්තර දැන්වීය.
“ එහෙම නම් ඔබේ මිතුරාට වෙන කොහේ හරි තැනක නැවතීමට පිළිවෙළක් කළොත් නේද
හොඳ?” තාත්තා මඳක් අදි මදි කළේය.
“ නැහැ තාත්තෙ. ඔහු වෙන කොහේවත් නවතින්නෙ නැහැ. ඔහුට මා සමඟම නැවතීමට
අවශ්‍යයි “ පුතා අයැද සිටියේය.
“මේ අහන්න පුතා අතක් පාදයක් නැති කෙනකු තියාගත්තොත් අපට මොනතරම් කරදර
හිරිහැර වලට මූණ පාන්න වෙනවද?” “තාත්තේ ටිකක් පුළුල්ව හිතන්න. කරදර
හිරිහැර අපේ ජීවිතේම කොටසක්. ඒ ගැන සලකා කරුණාවෙන් මෛත්‍රියෙන් යුක්තව
තීරණයක් ගන්න. මා වෙනුවෙන් එය ඉටු කරන්න.”
“ පුතා අනවශ්‍ය කරදර මිලකුත් ගෙවල ගන්න මට අවශ්‍ය නැහැ. ඔහුට වෙන කොහේ
හරි යන්න කියන්න. පුතා ඔහු ආවොත් ගෙදර නිදහස සම්පූර්ණයෙන් ඇහිරෙනවා.
හිතන්න බැරි තරමේ කරදර රාශියකට නේද මේ ආරාධනා කරන්න යන්නෙ. ඒ වැඩේට මං
විරුද්ධයි.”
පුතා ඇමතුම විසන්ධි කළේය. ඊළඟ සතියේ ඔහු ගෙදර නාවේය. දින කීපයකට පසු
කැලිෆෝනියා පොලීසියෙන් එම දෙමවුපියන්ට හදිසි දුරකතන ඇමතුමක් ලැබිණි.
“ හමුදාවේ සේවය කළ ඔබේ පුතා කොහේදෝ ඉහළ මහලකින් බිමට වැටිල ජීවිතක්‍ෂවට
පත්වෙලා. සිය දිවි හානිකර ගැනීමක් ගැන සැක කරනවා.”
සිද්ධිය අසත්ම ඔවුන්ට සිහි එළවා ගත නොහැකි විය. දෙමව්පියෝ දේහය තබා
තිබුණු ස්ථානයට ගියහ. දේහය දකිත්ම ඔවුන් ඔසොවා පොළොවේ ගැසුවාක් මෙන්
විය.
ඔහුට අතකුත් පාදයකුත් අහිමිව තිබිණි. මිතුරෙක් වෙනුවෙන් යැයි කළ ඉල්ලීම
කා වෙනුවෙන් දැයි ඔවුන්ට වැටහෙන විට ප්‍රමාද වැඩිය.
“ අප කරුණාවෙන් මෛත්‍රියෙන් කටයුතු කළානම් ඔහු තවමත් අප ළඟ ජීවතුන් අතර
නේද? ” පියාට ඉබේටම කියැවිණි.
(දෙමළ අරුම්බු සඟරාව ඇසුරින්)
ගාල්ලේ ටී.කේ. අමරදාස |
පසෙලාස්වක
අව
අටවක
අමාවක
පුර
අටවක