|
සුවපත් මනසක්
සුවබර දිවියක්
- 35 කොටස:
සිහිය විභාග කරන ක්‍රමවේදය
ආචාර්ය
හේනේපොල ගුණරතන මහ නාහිමි
ආචාර්ය හේනේපොල ගුණරතන මහනාහිමියන් විසින් රචිත
Mindfulness in plain English (සතිමත් බව වැඩීම) කෘතියෙනි.
 සිහිය, පවතින දෙය ඒ අයුරින් ම දකියි.
සිහිය, තේරුම් ගැනීමට කිසිවක් එකතු කිරීම හෝ එයින් කිසිවක් අතහැරීමක් නො කරයි.
විකෘති කිරීමක් නැත. පිරිසිදු අවධානයෙන් පැමිණෙන සියල්ල නිරීක්ෂණය කරයි. සිතිවිලි
අප ව අදහස් හා සංකල්පවලින් පුරවයි.
සැලසුම් හා කරදර සුළියක ගිල්වයි. බය හා සිහින ලෝකයක ගිල්වයි. සිහියෙන් සිටින විට,
ඔබ ඒවායේ නොයෙදෙනු ඇත. හුදෙක් ම ඔබ සිතේ මතුවන දේ ඒ ආකාරයෙන් ම දකිනු ඇත. පසුව ඔබ
ඊළඟට එන දෙය දකිනු ඇත. “ආ මේ දෙය”. එය සැබැවින් ම ඉතා සරල ය.
සිහිය සියලු ම සංසිද්ධීන් හි සැබෑ ස්වරූපය දකියි.
බුදුන් වහන්සේ ඉගැන්වූ ප්‍රධාන ගුණාංග තිවිධ පැවැත්මේ ගැඹුරු සත්‍ය බව තේරුම් ගත
හැක්කේ සිහියට ම පමණි. මේවා අනිච්ච (අස්ථිර බව), දුක්ඛ (දුක) සහ අනත්ත (ආත්මයකින්
තොර බව) යනුවෙන් පාලියෙන් විස්තර කෙරේ. මෙම සත්‍යතා අන්ධ ව විශ්වාස කළ යුතු
සිද්ධාන්ත ලෙස බුදුදහම ඉදිරිපත් කර නැත. මෙම විශ්ව සත්‍යය නියමාකාරයට විභාග කර
බැලීමට උනන්දුවක් දක්වන ඕනෑම පුද්ගලයකු විසින් ප්‍රත්‍යක්ෂ කර ගනු ලබන බව බෞද්ධයෝ
විශ්වාස කරති. සිහිය එය විභාග කරන ක්‍රමවේදය යි.
 මිනිසාගේ නිරීක්ෂණයට හසුවන, යථාර්ථයේ ගැඹුරුම මට්ටම එළිදරව් කිරීමට සිහියට පමණක්
බලය තිබේ. මෙම මට්ටමෙන් විභාග කිරීමේ දී යමකු හට පහත සඳහන් දේ දැක ගැනීමට පිළිවන.
සෑම ආරෝපිත (සකස්වුණු) දෙයක් ම ස්වභාවයෙන් ම වෙනස් වෙමින් පවතියි.
සෑම ලෞකික ද්‍රව්‍යයක් ම අවසානයේ දී අතෘප්තිකරයි.
ස්ථිර, වෙනස් නොවන කිසිම වස්තුවක් නැත. ඒවා ක්‍රියාදාමයන් පමණක් ම ය.
සිහිය ඉලෙක්ට්‍රෝන අන්වීක්ෂයක් ලෙස ක්‍රියාකරයි. සිතීමේ ක්‍රියාවලියේ දී
න්‍යායාත්මක නිර්මාණ වන යථාර්ථයන් පවා ඍජුව ම තේරුම්ගත හැකිවන තරම් සියුම්
මට්ටමකින් සිහිය ක්‍රියාත්මක වන බව එයින් අදහස් වෙයි. සිහිය සැබැවින් ම, සෑම
සංජානනයක ම ඇති අස්ථිර බව දකියි. සංජානනය කළ සියල්ල අස්ථිර හා මැකී යන සුලු බව ද එය
දැකගනියි. සෑම සකස්වුණු (සංඛත) වස්තුවක් ම ස්වභාවයෙන් ම අතෘප්තිකර බව ද එය දකියි.
මේ වෙනස් වෙමින් ගමන් ගන්නා සුලු කිසිම වස්තුවක් අල්ලා ගැනීම නිෂ්ඵල බව එය දකිනු
ඇත. එලෙස සාමය හා සතුට සොයා ගත නොහැක. අවසානයේ දී සෑම සංසිද්ධියකම අනාත්ම බව සිහිය
දැකගනියි.
අප හිතුමතයට සංජානන කලාපයක්, මුළු අත්දැකීම් ප්‍රවාහයෙන් වෙන්කොට ගෙන, ඒවා වෙන්වූ
කල්පවත්නා ඒකක ලෙස සංකල්ප ගත කරගෙන ඇති සැටි සිහිය දකියි. ඇත්ත වශයෙන් ම සිහිය මේවා
දකියි. ඍජුව ම දකිනවා මිස ඒවා ගැන සිතන්නේ නැත.
මුළුමනින් ම වර්ධනය වූ විට, සිහිය, විඥානික සිතිවිලිවල මැදිහත්වීමක් නොමැතිව මෙම
ජීවන යථාර්ථයන් ක්ෂණික ව, ඍජුව ම දකියි. අප දැන් සාකච්ඡා කළ යථාර්ථයන් පවා එක්ව
පවතියි. වෙන්වූ අංගයන් ලෙස ඒවා නොපවතියි. එය හුදෙක්ම, සිහිය යන සරල, මූලික
ක්‍රියාවලිය, අප්‍රමාණ සංකේත භාවිතයෙන්, විඥානික මට්ටමෙන් ප්‍රකාශ කිරීමට අප ගන්නා
උත්සාහයේ ප්‍රතිඵලය යි. ක්‍රියාවලියක් වුව ද, සිහිය, පියවරෙන් පියවර සිද්ධ නොවෙයි.
ඒකකයක් ලෙස සිදුවන සාර්ව ක්‍රියාවලියකි. ඔබගේ සිහිය මඳ බව ඔබ විසින් ම දැක ගනු ඇත.
එම දැකීම ම සිහියේ ප්‍රතිඵලය යි. සිහිය යනු පිරිසිදු අවධානය යි. පිරිසිදු අවධානය
යනු විකෘති කිරීමක් නොමැතිව පවතින දේ ඒ අයුරින්ම දැක ගැනීමයි. ඒවායේ පැවැත්ම
අස්ථිර, අනාත්ම හා අතෘප්ති කරවන අතර, මේ සියල්ල චිත්තක්ෂණ කිහිපයක් ඇතුළත
දී සිදුවෙයි. කෙසේ වෙතත්, සිහිය ඇතිකර ගත් පළමු වතාවේ ම ඔබට විමුක්තිය ලැබේ යැයි
අපි නොකියමු. මෙම අත්දැකීම් ඔබගේ (විඥානික) සාමාන්‍ය ජීවිතයට එක්කාසු කර ගැනීම තවත්
ක්‍රියාවලියකි. මෙම සිහියෙන් සිටීමේ තත්ත්වය දීර්ඝ කර ගැනීමට ඉගෙන ගැනීම තවත්
දෙයකි. ඒවා උත්සාහ කර බැලීමට තරම් වටිනා ආස්වාදජනක ක්‍රියාවන් වෙයි. |
පුර
අටවක
පසළොස්වක
අව
අටවක
අමාවක
