හීනැටිකුඹුර පුරාණ විහාරය

ඇසළ පුර අටවක

ජුලි 02 බදාදා අ.භා 12.03 පුර අටවක ලබා 03 බ්‍රහස්පතින්දා අ.භා. 02.10න් ගෙවේ.
02 බදාදා සිල්

පොහෝ දින දර්ශනය

First Quarterපුර අටවක

ජුලි 02  

Full Moonපසළොස්වක

ජුලි 10

Second Quarterඅව අටවක

ජුලි 18 

Full Moonඅමාවක

ජුලි 24

බෞද්ධ භික්ෂුවගේ සමාජ වගකීම

ශාසනය පිරිහී ගිය යුගයකින් අනතුරුව වැලිවිට ශ්‍රී සරණංකර සංඝරාජයන් වහන්සේගේ යුගයේ ආයෙමත් උපසම්පදා වූ සඟ පරපුරක් ලබන්නට තරම් අප වාසනාවන්ත වුණා. එසේ අප පසු කොට පැමිණි ඇතැම් යුගවල දී භික්ෂූන් වහන්සේට පෙර කී මූලික ශාසනික ප්‍රතිපදාවෙන් බැහැර ව ජනතා අරගලවලට නායකත්වය දෙන්නට පවා සිදු වුණා. මින් වසර 2523කට පෙර වෙසක් පුන් පොහොය දිනයක දී අපගේ මහ බෝසතාණන් වහන්සේ නේරංජනා ගං තෙර ඇසතු බෝ රුක් සෙවණේ දී දස මරසෙන් පරදා සියලු කෙලෙසුන් නසා උතුම් සම්මා සම්බුදුබවට පත් වී වදාළා. සම්බුදු බවට පත් වූ උන්වහන්සේගේ සිතේ මෙවන් අදහසක් ඇති වුණා. “ලෝකයා ආශාවන්ට ම ඇලිලා, ආශාවන්ගෙන් ම සතුටු වෙවී, එහි ම බැසගෙනයි වාසය කරන්නේ. ඉතින් මා අවබෝධ කළ ධර්මය නො ඇල්ම ගැන ඉගැන්වෙන එකක්. උඩුගම් බලා යන එකක්. ගැඹුරු එකක්. කීමට දුෂ්කර එකක්. ඉතා සියුම් එකක්. අවිද්‍යා අන්ධකාරයෙන් වැසුණු, රාගයෙන් ඇලුණු මේ සත්වයෝ මේ ධර්මය කෙසේ නම් අවබෝධ කරන්න ද?” තථාගතයන් වහන්සේට මුලින් ම ඇති වුණේ මෙවැනි අදහසක් නිසා තථාගතයන් වහන්සේගේ සිත ධර්ම දේශනාවට නැමුණේ නෑ. ඒ වෙලාවේ සහම්පති බ්‍රහ්මරාජයා බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සිත තුළ උපන් මේ සිතිවිල්ල දැක්කා. ක්ෂණික ව බුදුරජාණන් වහන්සේ ඉදිරියේ පහළ වෙලා උන්වහන්සේට මෙසේ ආරාධනා කළා. “ස්වාමීනි, මේ ලෝකයේ කෙලෙස් අඩු සත්වයින් ඉන්නවා. ධර්මය අසන්නට නො ලැබුණොත් ඒ අය පිරිහී යාවි. ධර්මය අසන්නට ලැබුණොත් අවබෝධ කරන අය පහළ වේවි.” ඔබට මෙතැන දි සිතේවි සර්වඥ වූ තථාගතයන් වහන්සේට මේ කරුණ මුලින් නො පෙනුණේ ඇයි ද?, එහෙනම් මහා බ්‍රහ්මයා ද වඩාත් හොඳින් ලෝකය දකින්නේ කියලා. එහෙම වෙන්නෙ ධර්මතාවක් නිසා. ඒ තමයි බෝසතාණන් වහන්සේ නමක් මනුලොව උපදින්නෙත්, දහම් දෙසන්නෙත්, පිරිනිවන් පාන්නෙත් ආරාධනාවකින් ම වන නිසා.......

ඇලීම් ගැටීම් අවබෝධයෙන් දකින්න

ඒ ඒ කෙලෙසුන් ඒ ඒ තැන ම ප්‍රහාණය කරන තැනකට සිත, සිහිය පුරුදු කර ගැනීමේ හැකියාව නම් වූ කෝසල්ල බව (කුසල ශක්තිය) නොහැකියාව නිසා මේ විඥාණයේ ගැඹුර ස්පර්ශ වී ඒ අනුසය ධර්මයන් හා සමගින් බලවත් වී අතෙහි, හිසෙහි, උරෙහි තිබෙන දෙයක් බිමින් තබනවා සේ දුෂ්‍ය වූ සිතකින් කළුරිය කිරීමෙන්, එනම් විඤ්ඤානය බැහැර කිරීමෙන් නිරයේ උපතක් ලබන්න පුළුවනි. කල්ප ගණනාවක් යනතෙක් ගැලවීමක් නම් ඇති නොවන්න පුළුවනි. මෙම ලිපියේ මුල් කොටස පොසොන් අමාවක (25) පෝදා අන්තර්ජාල කලාපයේ පළවිය. දස පාරමී ලෙස - දාන, සීල, නෙක්ඛම්ම, ප්‍රඥා, වීර්ය, ශාන්ති, සත්‍ය, අධිෂ්ඨාන, මෛත්‍රී, උපේක්ෂා සමතිංසත් පාරමී ලෙසින්, දස පාරමී, දස උප පාරමී, දස පරමත්ථ පාරමී වශයෙන් මේ දානාදී පාරමී මොන තරම් සියුම් ලෙස විග්‍රහ කොට පෙන්වා මේවා සම්පූර්ණ කළා ද යන්න පැහැදිලියි. පින්වතුනි, පූර්ව අවස්ථාවෙන්, මුල් අවස්ථාවේ දී ම විඤ්ඤාණයේ දැනුම කියන තැන මොළයෙන් දැනුම අරගෙන සංඥාවන් ඔස්සේ පවත්නාවිට ම හේතුඵල දහමට යටත් කොට, සංඛත ස්වභාවය, අනිච්ච ස්වභාවය, පටිච්ච සමුප්පන්න ස්වභාවයට හිත පුරුදු කරන්න. එය විඤ්ඤාණයේ ගැඹුර ස්පර්ශ වන විට කුසල පක්ෂයේ ම පවත්වා ගන්න පුළුවනි නම්, කාමරාග අනුසයේ පටන් අනුසය ධර්මයන්ට, රැඳෙන්න උපකාරයක් නැති වී යන්නේ ය. අකුසල පක්ෂය කියන අවස්ථාව ගත්තොත් චිත්තයේ පූර්ව අවස්ථාවෙන් ම පනවාගත් පරිදි පි‍්‍රය නම් ඇලීමත්, අකැමැති නම් ගැටීමත් සිදුවේ. ඒ මෝහය නිසයි, අවිද්‍යාව නිසයි. දැන් මේ අනවබෝධය චිත්තයේ ගැඹුරු අවස්ථාවට, භවාංග අවස්ථාවට ස්පර්ශ වෙයි. එහිදී අකුසලය තවදුරටත් කාමරාග අනුසයේ පටන් බලවත් ලෙස පවතින මේ ආශ්‍රවයන්ට උපකාරී වෙයි. ඒවා මතුවෙන්නට පටන් ගනියි.


ඝෝෂක සිටුවරයාගේ කතා පුවත

එක් අවදියක දඹදිව “අජිත” නම් රටක් විය. එකල්හි එහි ඇති වූ දුර්භික්ෂයක් හේතු කොට ගෙන ජීවත් වන්නට ඇති අපහසුව නිසා “කොතුහලික” නම් ගෘහපතියා තම බිරිඳ “කාලි“ හා පුතු “කාපී” සමඟින් අත තිබූ මුදලුත් මඟ වියදම් පිණිස ගෙන මඟට බැස්සෝ ය. මඟ දිග් වූ හෙයින් අත තිබූ වියදම් අවසන් ව මහත් දුකින් ඉදිරියට යන්නේ “සොඳුර අප දෙදෙනා නොමැරී ජීවත් වුවහොත් දරුවන් ලැබීම අසීරු නොවේ. මට නම් සා පිපාසාවෙන් තවදුරටත් මේ දරුවා ඔසවාගෙන ගිය නොහැක. ඒ නිසා ‘මූ මෙහි දමා යමු’යි කී ය. පියෙකුගේ හදවතට වඩා මවකගේ හදවත සැබැවින් ම මොළොක් ය.” යන කියමන සැබෑ වන්නා සේ, මෙහිදී “ මා පණ තිබෙන තුරු ඒ වැඩේ නම් කරනු නොහැකි ය” කියා වරින්වර “අප දෙදෙනා පුතු වඩාගෙන යමු” කාළී කීවා ය. ඔහු එය පිළිගත් නමුත් සා පිපාසා ආ විට පළමු සේ ම කී මුත් නැවැත බිරිඳ ගේ කීමට අවනත ව යන්නේ ඔහුගේ වාරයේ දී බිරිඳ මඟහරවා දරුවා අතරමඟ දමා ආහ.මවුතොමෝ හැරී බලන්නේ පුතු නො දැක, පුතු කොහි දැයි විමසා තත් දැන හඬන්නී නැවැත පුතු ගෙන ඒමේ දී අතින් අත මාරු වීම් හා දරුවාගේ සාපිපාසය නිසා පියාගේ කර මත ම දරුවා මළේ ය. කෙසේ මුත් පුතු හැර දැමීමේ පවින් මේ පියා භවයෙහි සත්වරක් ම හැර දැමුනේ ය. එහෙයින් පාප කර්ම කිසිවක් සුලු කොට නො සැලකිය යුතු ය. අනතුරුව මළ පුතු හැර දැමූ මේ දෙපළ ඉදිරියට යන්නේ ගොපලු ගෙදරකට පැමිණියෝ ය. එ දවස ගොනුන් පිළිබඳ මඟුලෙක් එහි විය. පසේ බුදු කෙනකු නිතර මෙහි වළඳති. මෙදින ද කිරිබත් වැළඳ වූ පසේ බුදුරජාණන් වහන්සේ පිටත්ව ගිය පසු ගෙහිමියා එහි පැමිණි මේ දෙදෙනාගෙන් තොරතුරු විමසා කරුණා උපදවා ඔවුනට ද කිරිබත් හා ගිතෙල් ස්වල්පය බැගින් දුන්හ. “හිමියනි, ඔබ ජීවත් වුවහොත් මා ද ජීවත් වූවා වැනි” යැයි පවසමින් තමා කිරිබත් ස්වල්පයක් ගෙන ඉතිරි සියල්ල බිරිඳ සැමියාට ම දුන්නා ය.

බුදුසරණ Youtube
බොදු පුවත්

ඉතිරිය»

බෞද්ධ දර්ශනය

ඉතිරිය»

විශේෂාංග

ඉතිරිය»

වෙහෙර විහාර

ඉතිරිය»

 















 

මුල් පිටුව | බොදු පුවත් | කතුවැකිය | බෞද්ධ දර්ශනය | විශේෂාංග | වෙහෙර විහාර | පෙර කලාප | දහම් අසපුව | දායකත්ව මුදල් | ඊ පුවත්පත |

 

© 2000 - 2025 ලංකාවේ සීමාසහිත එක්සත් ප‍්‍රවෘත්ති පත්‍ර සමාගම
සියළුම හිමිකම් ඇවිරිණි.

අදහස් හා යෝජනා: [email protected]