උඳුවප් සඳ

අවසානයක් නොමැතිව මහවැසි වැස්ස
ඉල්මහ ගෙවී ඇරඹුණි චිරි චිරි වැස්ස
එළඹෙන පොහෝ දින වසරේ අග්ගිස්ස
උඳුවප් සඳරැසින් වඩවයි සිත තොස්ස

අරි අට ඇමැති ගොස් මහ භාරතය වෙත
රජුහට සැලකලා මෙහි තතු සසුන් ගත
හරියට පහදවා දඹදිව රජුගෙ සිත
සසුනට අරුණ සැලසූවා මෙලක වෙත

සම්බුදු සමිඳුගෙ උත්තම සිරිපතුල
පහසින් උතුම් වූ සමනොල ගිරිකුල
තරණය කරන ගමනේ පිරුමට මුල
සිහිපත් කරන්නේ උඳුවප් සඳ දිදුල

ඒ.එම්. අබේසිංහ බණ්ඩා
මාපනාවතුර, මහනුවර

****

අනියත

දෙනෙතට උපැස දාලත් අඩුවෙනි ඉටුව
සවනට පතිත වීලත් බොඳවය කැටුව
හිසවට කෙස ද පෑමත් සුදටම දුටුව
දිවියට නොවෙද මේමත් කළ එන පටුව

පැණි රස කන්න බැහැ, දියවැඩියා මුසුව
ලුණු ලෙස ගන්නෙ නැහැ, ලේ පීඩන පසුව
තෙල විස වෙන්නෙ මහ මේදය ලෙස, දෙසුව
සිය කුස මැන්නෙ, රහ කෑමට නොම හසුව

තනියට කෙනෙක් සමඟයි ගමනක විරිය
යනවිට දණිස් කකියයි හිඳගනු පිරිය
දකිනට මගක් නොමවයි හිතවතු සිරිය
කුමකට හඬක් අනියතමයි දිවි සැරිය

අධ්‍යාපනවේදී, විශ්‍රාමලත් පරිවේණාචාර්ය,
පී.බී. ගුණරත්න

****

වෙහෙර මළු පෙත

වෙහෙර මළු පෙත - හරි මනස්කාන්තයි
දැල්වූ පහන් වැට - සිරියාවයි. පින් පාටයි
වැනෙන්නේ පවනට - නිවන් පත පතා
දකින නෙත සිත සැදැහැ බවක් දනවයි.

පොහොයදාට විහාරයේ - මල් වට්ටි ටික
මන බඳනා ගානයි - ගාථා කියලා පූජා කරන්නේ
අලංකාරයට වට්ටිය තුළ - පෙළ ගැසිලා
හරි ලස්සනට හැඩ - වැඩ වීලා
හරි පින් පාටයි - නිවන් පතන්නේ

ශාස්ත්‍රවේදී, පූජ්‍ය
කෝට්ටපිටියේ පඤ්ඤාසිරි හිමි

****

පෙම්බර අම්මාට

අඩ සිය වසක් ගෙවුණා අම්මේ ඔබ නැතිව
ළඟ ඉන්නවා වාගෙයි මට තවම
ඔබ ගුණ වරුණ සිහි කොට සැමදා මල් පිදුව
තවමත් සිහි වෙනවා ඔබෙ සොඳුරු දිවි මතක

මලේ රේණු මල අමතක කරා දෝ
විලේ නෙළුම් විල තනිකර ගියාදෝ
හිතේ සිසිල මා අතහැර ගියාදෝ
අම්මේ නුඹ ඉතින් මා තනිකර ගියාදෝ

ඇල්.ජේ. ආනන්දශීලි පෙරේරා