පර සතු මල්

පරසතු මල් අපට නැතේ
සුදු පිරුවට ගතට නැතේ
මල් දෝතක් රැගෙන අතේ
පන්සල් යමු පුංචි පුතේ

බුදු පහනට තෙලුත් නැතේ
සුවඳ හඳුන් කූරු නැතේ
සද්ධාවෙන් පිරුණු සිතේ
බුදු සමිඳුට පුදමු පුතේ

කුලවතුන්ගෙ කුල බින්දා
බලවතුන්ගෙ බල සින්දා
කිසි වෙනසක් නැති හින්දා
බුදු සමිඳුට අපි වැන් දා

බෙන්තොට
කරුණාසේන ගුණතිලක

අසිරිමත් පොහොය

බුදු බව ලබා මාහිමි ගෞතම සසුන
මදු රස දහම් පස්වග තවුසුට දෙසුන
සිදුකොට වස් නිමව හිමි පඬුපුල් අසුන
සුදු බුදු කිරණ පැතුරුණි සැවතෙහි දසුන

දෙව් රෝහණ අසිරි දැක සැම බැතින් බලා
බිව් දම් රසින් මග ඵලවිය සවන් හලා
කිවි පැන දම්සෙනවි සමිඳුට පවන් සලා
ගෞතම බුදුන් පිළිතුරු දුණි නුවන් හෙලා

විවරණ ලබා සොළොස් කල්පයක් මැද
බව ගමනකින් මනුලොව දෙව්ලොවෙහි වැඳ
සැවතෙහි තරුණයකු දැක බුදු අසිරි කඳ
එව පුත’ ඔබය මෙත් බෝසත් පදවි ලද

පස්වග මහණ යසකුල පුතු මිතුරු කැළ
රැස්කොට දහම් ඔවදන් සැට නමට කළ
දොස් පහදමින් සසරේ දුක් කරුණු තුළ
විස්තර කළා සැට මඟකින් ගමන් පෙළ

උරුවෙල දහම් වැසි තුන්බෑ ජටිල ඇස
පිරුදම් මිසදිටිය පහදා කරුණු දොස
සුරුකොට මග ඵලට නිවනේ සුවඳ ඉස
ගුරු තුන්ලොවේ හිමි දෙසුවා දහම් රස

පෙර පසු පවාරණ විනයේ දෙකකි සතු
අරහත් ධජය වැජඹෙයි ගුණ කඳින් එතූ
වෙර වීරියෙන් මග ඵලයම පතා මතූ
නිරයෙන් ගොඩවෙන්න හැකිවෙයි ඔබට මිතූ

බුදු සසුනේ දකුණත් අග පදවි දැරූ
සිදුවිය පිරිනිවන සැරියුත් මහිමි ගරු
කඳුලැලි වගුරුවා අඳුරට වෙමින් හිරු
පොදු දහමක් සිහිවෙයි පොහො තිබෙන තුරු

කැස්බෑවේ මුණසිංහ නිශ්ශංක

සසුන් ගත දියණියට

පැතුම් බොඳ වෙලා නෙත් දිය කරන්නේ
කැළුම් වියැකිලා අඳුරයි ගලන්නේ
කුසුම් පරවෙලා අනියත කියන්නේ
සිතුම් තටුලබා අහසේ සරන්නේ

ගෙපැළ නිහඬ හඬකිනි ඔබ සොයන්නේ
අමිල සෙනෙහෙ දිය ගේ මැද උතුරන්නේ
සිහිල කොහිද නොදැනම හද දැවෙන්නේ
ඇහැල මලේ රුව කඳුලෙනි දකින්නේ

අරලිය මල් වැටයි අප වෙන් කරන්නේ
රන්ලිය සේම ඔබ සක්මන් කරන්නේ
මෑණිය මා දොහොත් පා ඔබ වඳින්නේ
දියණිය, ඔබයි සසරින් අප මුදන්නේ

වන සෙනසුනේ සියොතුනි ගී ගයනු එපා
රණ මයුරනේ පිල් විදහා රඟනු එපා
වන සෙනසුනේ කිසි දේ අඩුවෙන්න එපා
පින්වත් දුවේ, මම නමඳිමි ඔබගෙ දෙපා

නාරම්මල කුසුමලතා මුණසිංහ

සැනසුම ලැබුවෝ

විශාඛා සිටු දියණිය උතුම්
සම්බුදු ගුණයට සිත නිවුණු
සිත තුටිනී දන් දී සැනසී
බුදු සසුනේ කළ මහ පින්කම්
කෙතරම් මිහිරිද පින් සපිරී

අනාථ පිණ්ඩික සිටු පුතුමයි
බුදු සසුනේ දන් දී නිවුණු
මහ පින්කම් කර සත් සිතිනී
සිටු පුත් පින් සිත පිරූ හැටි
සසර නිමාවට කුසල් වැඩූ

බුදු පාමොක් මහ සඟන පිදූ
සාධු සිතේ මග ඵල ද ලැබූ
විශාඛා සිටු දියණි වාගෙම
සුදත්ත සිටු පුත් ගුණ වැඩුවෝ
බුදු සසුනේ සැනසුම ලැබුවෝ

සන්ධ්‍යා සුජීවනී ගලප්පත්ති

බුදු දහම

සැක බිය දුරු කරන
දුක් ගිනි නිවාලන
සදා සැපතම ගෙනෙන
අමා දම බුදු දහම

දිරාපත් වන බවද
නිතර ලෙඩ වන බවද
මරණ බිය ඇති බව ද
ඉපදුමද නැති කරන දම

බුදු පුතුන් දිනෙන් දින
බිහිවෙලා ලක් දෙරණ
රැක ගන්න බුදු සසුන
ලැබේවා බුදු සරණ

දෙහිවල අසුන්තා අමරසේකර

පැතුම් මල්

මතු භවයේදීත්
මගේම මව් වේව‘යි
මගේම පිය වේව‘යි
තවත්
සසර බැඳුමක් නොපතමි
තවත්
එකම එක් වතාවක් හෝ
භව කතර නො ඉපිද
මේ භවයේදීම
පිවිසෙනු මැනවි අරහත් මඟට
මගේ ගරු මෑණියෙනි
මගේ ගරු පියාණෙනි

කෑගල්ල කංකීරියේ පියල්

නිර්මල රජිඳා

හෙළ දෙස බස රැස රස මුසු ගී නාද
සප්ත ස්වරයට මුසුවී ඔබෙ මුවින
දශක අටක් ඇද හැලුණා නින්නාද
දෙමින් සියලු දෙසවන් තුළ ලක් දෙරණ

හෙළ සංගීත මඟ වල් වැඳිලා වැසිලා
තිබූ එකල වල් කපලා මඟ පාදා
දුන්නේ ඔබයි නිසි මඟ එළිකර සැමටා
සංගීත ලොවේ ඔබමයි නිර්මල රජිඳා

ගීත නමින් කන් අඩි පැලෙනා ශබ්ද
දූෂිත ලෙසින් කරනා වෘෂභ වෙසෙන
අද වැනි දිනෙක රජිඳුනි! ඉමිහිරි සරෙන
අපේ සවන් පිනවූ ඔබමයි අමර

වසා නුවන් සමුගත්තත් රටෙන් දැයෙන්
තව වස් ගණන් දන සවනේ ඔබේ හඬින්
ගැයූ සුභාවිත ගී නද රැඳේ නිතින්
ඔබට නිවන් සුව! පතනෙමු සැබෑ මෙතින්

මාලබේ කේ. ඩබ්ලිව් . සිරිසේන

මා සිතූ හැටි

වැරැද්ද
දකින
රූපෙට
ඇසෙන
නාදෙට
පිච්ච මල් සුවඳට
අයිති නැත
මට සිතෙන දේ
මෙතෙක් ආ
සසර මඟ
මා සිතූ හැටි
වැරැදිලා
වැරැදිලා මඟ
නැතිව සරණක්
අප සැවොම
අසරණ වෙලා

පරගම්මන නන්ද

පොහොය දිනේ

පෙහෙවස් සමාදන්වන්නට පොහොය දිනේ
හිමිදිරි උදේ අප පන්සල වෙත යන්නේ
තෙල් මල් ගිලන් පස සැම දෙන ගෙන යන්නේ
කිරි ආහර පුදා බුදුහිමි නමදින්නේ

උවසු උවැසියන් බුදු මැදුරට එනවා
අධිපති සමිඳු අටසිල් පද පවසනවා
සන්සුන් සිත් ඇතිව ශීලයෙ පිහිටනවා
බණ පද අසන්නට සවනත යොමු වෙනවා

බුදු බණ අසන්නෝ දහමෙහි හැසිරෙන්නේ
ලොවිතුරු සුවය ලැබ ගැනුමට දිරි ගන්නේ
මෙත් සිත් භාවනාවෙන් සෙත් ලැබ ගන්නේ
පසළොස්වක දිනය මෙලෙසය නිති ගත වෙන්නේ

කරුණාතිලක බෝඹුවල