පරම සත්‍ය

උපදවා
ලෝකය සිතින්
සුන්දරයි කියන්නේ
සිත සිතින්
තුරුළුකරගෙනමයි
වැටහෙනදා
මේ සත්‍යය
ලජ්ජ හිතෙනවා
සත්තයි
පරගම්මන

නන්ද

නුවණැත්තෝ

හංසයො ගමන් යති අහසෙහි ඉතා තුටින්
යෝගින් අහසෙ යති නිතැතින් සෘද්ධි බලෙන්
සේනා සහිත මාරයා පරදවා නිතින්
නුවණැති දන නිවනට යති භව සසරෙන්

මාලබේ
කේ. ඩබ්ලිව්. සිරිසේන

මල් නංගී

අනේ නෝනා එන්න
මේ සුවඳ මල් ගන්න
පුංචි සුරතල් හඬින්
අවදිවෙයි සල්පිලම

මල් නෙළන්නට ගොසින්
ආවේ නැහැ අප්පච්චි
වැව්දියේ සැඟවුණු ලු
අපට නම් නැහැ නිච්චි

මවත් නැති මල්ලියව
ගුරු ගෙදර යවන්නට
ඇගෙ කඳුළු මල් මිටට
පුංචි මුදලක් දෙන්න

ධර්මපාල වෙලගෙදර
පොල්ගහවෙල

පුතුනි අසන්

ලෙඩ දුක් වේදනා මරණය යන මේවා
සසරේ පෙර පටන් හුරු පුරුදුව ආවා
මරණය මගෙ ඔබට ගැහැටක් නොම දේවා
එය බව දුක නිවන බණ පදයක් වේවා

නෑදෑ හිත මිතුරු කැළ මළගමට එතී
වැඳ සමු ගනිත් වැළපෙති හඬති හිනැහෙති
නොසොයා ඔවුන් ඇද කුද හොඳ නොහොඳ ගතී
පිළිගනු මැනවි හැමදෙන සමව ඇති නැති

තම මරණයද ළඟ බව සිහි ඇතිව හිතේ
එන හැම දෙන බතින් බුලතින් පිදිය යුතේ
මධුවිත රසබොජුන් සැරසිලි කුමට වෙතේ
අවමඟුලකට මංගල සිරි කැතයි පුතේ

මළ කඳ දැවෙන කÁදුම ඉහලට යාවී
වටපිට සොඳුරු පවිතිරි බව කෙලෙසාවී
අවසන මිනී අළු ගඟ දිය මත පාවී
නැති ලෙඩ ඇති වුණොත් කළ පව් පළ දේවී

මස් ලේ නහර ඇට කටු පසටම දිරුණු
පොහොරකි මේ බිමට අස්වනු සරු කෙරුණු
ගැති නොව කිසිවකුට නිවහල් මත දරනු
මගෙ මළ සිරුර පුතුනේ මිහිදන් කරනු

ලිලියන් කමලා පනංගල
කිරිල්ලවල

අවුකන අසිරිය රැයේ සඳ රැසින්

නැගී අතීත ගිරිගුළෙන් බැලී අභීත අවුකන මහා බුදුරදුන්
නිමැවුම ද හැඳ පෙරවී සෙල්මුවා චීවර ඉතා ඝන රළු කළු ගලින්
පුරුස දම්ම සාරථි ගුණ බෙලෙන් දස බලධාරි අනුහසින්
ශ්‍රී සම්බුද්ධ තේජසින් දෙව් විසකමුන් මැවීදෝ ඉතින්?

මවා බුදු සිවුර කසී සළු පිළින් විනිවිද බුිදු සිරුර දක්වමින්
බලන් ඇසපුරා අහා අවුකන අසිරිය රැයේ සඳ රැසින්
අඳන කඩ සිවුර බැඳි බැඳපට කෙළවරින්
පහළ දණ හිසින් රූරා වැටෙයි විස්මිත සිවුරුහුය සිහින්

නිමැවුම කරවූ දාසෙන් රජු පවා නුදුටුවාදෝ ඇසින්
දකින් ඇසපුරා අහා අවුකන අසිරිය රැයේ සඳ රැසින්
මහා වංශයේ පියගැට පෙළෙන් බැස ඇවිත් සැණින්
දාසෙන් කසුබ් පිය පුතුන් මුගලන් මලණු සමගියෙන්

නෙළා මල් කලා වැවෙන් පැන් ඉස අවුකන ශ්‍රී පාද අතුරලා
ගාථා සෙමෙන් මතුරලා වඳී වඳී පසඟ පිහිටලා දෑසේ කඳුළු උතුරලා

පල්ලත්තර චූලානන්ද හිමි

හේතු වාසනා

අම්ම ළඟම වාඩිවෙලා
පන්සලේදි පෝයදාට
අහපු දහම් පද මතකද
මගේ ආදර අම්මේ

සිතා හිටියෙ පැවිදි වෙලා
මව්පියන්ට බණ කියන්න
වාසනාව නැතුව ගියා
මගේ තිබෙන අහේතුවට
අදහස තාමත් මං ළඟ
මතු දිනකදි පැවිදි වෙන්න
බුදු හිමි දෙසු බණ පදයක්
කියන්න මව්පියෝ නැහැ ළඟ

මං හිතපු වෙලාවකදි
මගේ මව්ගියේ දෙව්ලෝකෙට
පැවිදිවෙලා බණ කියන්න
හේතු වාසනා නැහැ මට

වයි. ඩී . පියදාස
හඳපානගල

අසරණ සතුන් සුවසේ ජීවත් වේවා

සිත් තුළ රුදුරු බිහිසුණු ගති හින්දාම
සත්වයො අහිංසක වනසති හැමදාම
සත් ගුණ වතුනි දෙසුලෙස සම්බුදු දාම
අත්හළ මැනවි කවුරුත් මළකුණු කෑම

මිය යනවිට සතෙකු සිය මරණයට බියේ
ලය කම්පනය හා සෝදුක රැඳී තියේ
එය නොතකමින් ලෝමස කන දනන් ලයේ
දිය වී මිනිස් ගති රුදුගති පිරීතියේ

ගව එළු මුව ගෝන හෝ සූකර මාලු
තව අප වැනිම පණ ඇති කොටසකි යාලු
දවසින් දවස උන් වනසා කනවාලු
ලොව මිනිසුනේ කළකම් පළ දනවාලු

කරවල මස් මාළු උම්බලකඩ වේවා
පණ ඇති සතුන්ගේ මස් බව වැටහේවා
කෑවත් රසට මළකුණු බව සිහි වේවා
අසරණ සතුන් සුවසේ ජිවත් වේවා

මීගහවෙල සුමන ශාන්ත හිමි