රේරුකානේ චන්දවිමල මහා නා හිමි චරිතාපදානය - 17
සංඝ සමාජය දිදුලුවා ලූ
නීල මාණික්‍යය
ජනක වෙත්තසිංහ
 ලෝකය දුකින් පිරුණු තැනකි. දුක් අඩුකරගත් අය මිස සර්වප්‍රකාරයෙන්
දුකින් මිදුණු පුද්ගලයෙක් පුහුදුන් ලොව කොතනකවත් නැත. මිනිසා කොහි සැඟව
සිටියත් කෙසේ පරෙස්සම් වී සිටියත් දුක් කරදර ඔහු සොයා ගෙන ඔහු කරා
එන්නේ ය. මිනිසා නොපතන මිනිසාට එපා වූ දුක් කරදර මෙසේ මිනිසා සොය සොයා
එන නමුදු මිනිසා පතන සොයන සම්පත්තිය එසේ ඔහු කරා නො එන්නේ ය. එය ඔහුට
පෙනි පෙනී දුවන්නේ ය. අමාරුවෙන් අල්ලා ගත්තද නො සිට පලා යන්නේ ය. එය
ලෝකයේ ස්වභාවය වෙයි. එවැනි ලෝකයක උපන්නා වූ මිනිසාට පැමිණි දුක් ඉක්ම
වීම ය, පැමිණිය හැකි දුක් වළක්වා ගැනීමය, නොලැබුව සම්පත් ලබා ගැනීමය,
ලැබූ සම්පත් නොනැසෙන සේ පවත්වා ගැනීමය, මරණින් මතු අපාගත නොවී
සුගතිගාමී වීමය, යන කරුණු පස සිදුකර ගැනීම ඉතා දුෂ්කර ය.
එය සිදුකර ගත හැකි වීමට බොහෝ නුවණ තිබිය යුතු වේ. නුවණ මද තැනැත්තා
දෙලොවින්ම පිරිහෙන්නේ ය. මෙලොව පමණක් දක්නා තැනැත්තා පරලොවින්
පිරිහෙන්නේ ය. මිනිසකුට ඒ කරුණු පස සිදු කරගත හැකි වීමට දතයුතු කරුණු
බොහෝ ඇත්තේ ය. පිළිපැදිය යුතු උපදෙස් බොහෝ ඇත්තේ ය. ඒවාට නීති යැයි
කියනු ලැබේ.
උභය ලෝකාර්ථය සිදු කරගත හැකි වන්නේ නීතිය දත් තැනැත්තාට ය. ලොව යෙහෙන්
වෙසෙනු කැමැති සෑම දෙනා විසින්ම නීතිය උගත යුතු ය.
තථාගතයන් වහන්සේ විසින්ද නීතිය ප්‍රකාශ කරන ලද්දේ ය. බුදුන් වහන්සේ
විසින් ප්‍රකාශිත නීති අතර සදුපදේශ ම මිස එක දුරපදේශයකුදු නොමැත.
කෑම-බීම, පා සේදීම, මුවසේදීම, නෑම, මළ මුත්‍රා පහ කිරීම, කෙළ ගැසීම ආදී
සුළු කරුණුවල දී පිළිපැදිය යුතු උපදෙස් පවා බුදුන් වහන්සේ විසින්
ප්‍රකාශ කර තිබෙයි. එබැවින් බුද්ධ නීතිය සර්වාංග සම්පූර්ණ නීතියක් බව
කිව යුතු ය.
සුපිරිශුද්ධ බුද්ධ නීතිය උගෙන එයට අනුව පිළිපදින්නා වූ තැනැත්තා තමාගේ
උභය ලෝකාර්ථය ම සිදු කර ගන්නේ ය. පරාර්ථය ද සිදු කරන්නේ ය.”
1952 වර්ෂයේදී රේරුකානේ චන්දවිමල මහා නාහිමියන් විසින් ලියා පළ කරන ලද
“බුද්ධ නීති සංග්‍රහය” නම් ග්‍රන්ථයේ සංඥාපනයෙන් ඉහත ප්‍රකාශය උපුටා
ගන්නා ලදී. මෙය ඔබ සරලව කියවාගෙන ගියා විය හැකිය. නමුත් වඩාත්
අවධාරණයෙන් එහි අදහස් හිතට ගෙන ඒ අනුව ජීවිතය සකසා ගන්නේ නම් තම
එදිනෙදා දෛනික ජීවිත ඉතා යහපත් ලෙස පවත්වාගෙන යාමට ඉන් ලැබෙන්නේ මහත්
පිටිවහලකි.
එවිට මිනිසා හික්මවීමට ඇතැම්විට බලයෙන් පටවන ලද රටක පවතින නීතිය අපට
අවශ්‍ය නොවේ. දඬුවමට යටත් වීමට බිය නිසා අප බොහෝ දෙනා නීතිය පිළිපදිනව
හැර ඉඩක් නිදහසක් ලද විට නීතිය පිළිපැදීමට වඩා එය නොපිළිපැදීමට පෙලඹේ.
බුද්ධ නීතිය එසේ නොවේ. එය මිනිසාගේ ආධ්‍යාත්මික සංවරභාවය ඇති කරවන්නේ
නිසි අවබෝධය තුළිනි. අප සැබෑ බෞද්ධයන් නම් එම බුද්ධ නීති පද්ධතිය මනාසේ
නුවණින් දැන ඒ අනුව ජීවිත මඟ සකසා ගැනීමට උත්සාහවත් විය යුතුය. එයින්
මේ ලෝකයේදී පමණක් නොව මතු භවයද සුගතිගාමී වන බව ඉහත ප්‍රකාශය අනුව පසක්
වෙයි.
එසේ නම් මේ නීති පොත අපට අවශ්‍ය වන්නේ නීති උල්ලංඝනය කර යටත් වූවකු ඉන්
මුදා ගැනීමට නීතිමය ක්‍රියාදාමයකට අවශ්‍ය තර්ක ගොඩනැගීමට අධිකරණයකට
ගොඩවීමට නොවේ.
එය අවශ්‍ය වන්නේ උභය ලෝකාර්ථ සැබෑ බෞද්ධයකු වී දුකින් මිදීමේ පරම
පූජනීය තත්ත්වය ළඟා කර ගැනීම උදෙසාමය.
එසේ නම් මේ නීතිපොත සෑම බෞද්ධයකු විසින්ම මනා සේ පරිශීලනය කළ යුතු
වෙයි.
ඒ පිළිබඳව ඔබට තවත් අවබෝධය වර්ධනය කිරීම උදෙසා - රේරුකානේ මහා නා
හිමියන්ගේ “බුද්ධනීති සංග්‍රහයේ” සංඥාපනය වෙතට නැවතත් ඔබගේ අවධානය යොමු
කිරීමට අදහස් කරමි.
‘බුද්ධ නීතිය උභය ලෝකාර්ථ සාධක වූ සකලාංග සම්පූර්ණ වූ සුපරිශුද්ධ
නීතියක් වුව ද එය එක් තැන් නොවී පාලි සාහිත්‍යයේ විසිරී පවත්නක් වී
තිබෙන බැවින් සෑම දෙනාටම එයින් ප්‍රයෝජන නොගත හැකි වී තිබේ. එබැවින්
බෞද්ධයෝ ද සුපරිශුද්ධ බුද්ධ නීතිය තිබිය දී නීති ශාස්ත්‍රය උගෙනීමට
‘හිතෝපදේෂ’ ‘පඤ්චතන්ත්‍රවාදී’ අබෞද්ධ ග්‍රන්ථ භාවිතයට පටන් ගත් හ.
බෞද්ධයන්ට සුපරිශුද්ධ බුද්ධ නීතිය පහසුවෙන් ඉගෙනීමට ක්‍රමයක් නැතිකමේ
පාඩුව නොයෙක් වර අපට පෙනුණු බැවින් ‘බුද්ධ නීති සංග්‍රහය’ නමැති මෙම
ග්‍රන්ථය සම්පාදනය කිරීමට අප සිත නැමිණ. වාක්‍ය වශයෙන් හා ගාථා වශයෙන්
දේශිත බොහෝ බුද්ධ නීති පාලි සාහිත්‍යයේ ඇත්තේ ය. ඒ සියල්ලම එක් තැන්
කළහොත් ඉතා විශාල ග්‍රන්ථයක් වන්නේ ය. ග්‍රන්ථය විශාල වීමත් පරිශීලනය
කරන්නවුන්ට කරදරයක් බැවින් අප විසින් වාක්‍ය වශයෙන් දේශිත නීති නොගෙන
ධාරණයට පහසු වූ ගාථා වශයෙන් දේශිත නීති පමණක් එක්තැන්කොට භාව සන්නයක් ද
ලියා මේ ග්‍රන්ථය සම්පාදනය කරන ලදී. මෙහි දීඝ නිකාය, මජ්ඣිම නිකාය
සංයුක්ත නිකාය, අංගුත්තර නිකාය, ජාතක පාලිය, ධම්ම පදය,
උදානය,ඉතිවුත්තකය, සුත්ත නිපාතය යන පොත්වලින් උපුටා ගන්නා ලද ගාථා
550ක් ඇත්තේය. මේ ග්‍රන්ථය භාවිතා කරන තැනැත්තා හට සෑම කටයුත්තකට ම
බුදුන් වහන්සේගේ උපදෙස් ලැබිය හැකි වනු ඇත. මෙය බෞද්ධයනට හස්තසාර
වස්තුවක් වශයෙන් නිතර ළඟ තබා ගෙන කියවීමට සුදුසු ග්‍රන්ථයකි. ධර්ම
කථිකයන් වහන්සේලාට හා අන්‍ය කථිකයන්ටද ගුරුවරුන්ට ද ඉතා ප්‍රයෝජනවත්
පොතකි. පිරිවෙන් සහ පාසල්වල ගුරුවරුන්ටද යෝග්‍ය පොතකි.”
බුදුන් වහන්සේ දේශනා කර ඇති ධර්මයේ ඇති නීති පිළිපැදිය යුතු කොටස්
ත්‍රිපිටකයේ විවිධ තැන් හි විසිරී පවතී. ඒවා එක් තැනකට රැගෙන මෙසේ
බුද්ධ නීති සංග්‍රහ සම්පාදනය කිරීමට ලේඛකයකුට මහත් උත්සාහයක් ගත යුතුව
ඇත. එසේම මනා පරිචයක්ද අවශ්‍ය වෙයි. එවන් උදාර කටයුතු වෙනුවෙන් මහා
නාහිමියන් කාලය - ශ්‍රමය - ඥානය වැය කර ඇත්තේ හුදී ජන පහන් සංවේගය
උදෙසාමය.එම ප්‍රයත්නය මොනතරම් වටින්නේ දැයි හැඟෙන්නේ මෙවැනි මිලකට ලඝු
කළ නොහැකි වටිනා පොත් විමසිල්ලෙන් කියැවීමෙනි.
උන්වහන්සේගේ පරමාදර්ශී ජීවිතය ගොඩනැඟෙන්නේ ‘බුද්ධ නීති සංග්‍රහයට’
අනුකූලවය. ඒ නිසාම මේ යුගයේ උදාර මහා යතිවරයාණන් වහන්සේ නමක් වූ මා
හිමියන්ගේ වටිනාකම කියා නිමකළ නොහැක.
උන්වහන්සේ අද අප අතර නොසිටියද ‘රේරුකානේ චන්දවිමල’ නාමය කිසිදා මිය
නොයන්නේ උන්වහන්සේ කළ මෙවන් වූ අමිල මෙහෙවර නොනැසී පවතින නිසාම ය.
එසේම ලෝක යථාර්ථය මනාසේ තේරුම් ගත් සැබෑ බෞද්ධයාගේ උත්සාහය නිර්වාණය
අවබෝධ කර ගැනීමය. නිවන යනු සම්මුති අර්ථයෙන් ගත් කළ නිවීමය. අප මෙය
පසක් කර ගෙන නොමැති නිසා ප්‍රඥාවේ දැන උගත්කමේ මට්ටම අනුව අවබෝධය ද
විවිධ විය හැකි වේ.
රේරුකානේ චන්දවිමල මහා නා හිමියන්ගේ ‘නිර්වාණ විනිශ්චය’ නම් ග්‍රන්ථයේ
සංඥාපනය වෙතට සිත් යොමු කිරීමෙන් ඒ පිළිබඳ යම් අවබෝධයක් ලබා ගත හැකි
වෙතැයි සිතේ.
“අති සූක්ෂම වූ නිර්වාණ ධාතුවේ තත්ත්වය මන්ධ බුද්ධිකයන්ට අප වැන්නන්
විසින් නොව සර්වඥවරයකු විසින් ද අවබෝධ කරවිය නොහේ.
අපගේ ව්‍යායාමය මධ්‍යම ප්‍රමාණයේ ඥානයක් හා තීක්ෂණ ඥානයෙන් යුක්ත
වූවන්ට අවබෝධ කරවීම පිණිසය. මධ්‍යම ප්‍රමාණ ඥානයෙන් යුක්ත වූවන්ට
තේරුම් ගත හැකි වන පරිදි ග්‍රන්ථය හැකිතාක් උත්සාහයෙන් ලිහිල්කොට
සම්පාදනය කළෙමු. එහෙත් මෙය වරක් දෙවරක් බැලීමෙන් සියල්ලන්ට නිර්වාණ
තත්ත්වය අවබෝධ කරගත හැකි නොවේ. එබැවින් මෙය නොතේරෙන බණකැයි පසු නොබැස
කාරණය අවබෝධ වන තුරු සිහි නුවණින් යුක්තව නැවත නැවත බැලිය යුතු ය.”
තවත් කොටසක් ජනවාරි 24 වන දා පත්‍රයේ පළවේ
රේරුකානේ චන්දවිමල මහා නා හිමි චරිතාපදානය - 16 අති දුෂ්කර කාර්යයක
මහත් ඵලය |
