රේරුකානේ චන්දවිමල මහා නා හිමි චරිතාපදානය - 8
භික්‍ෂූත්වයේ
උදාරත්වය
ජනක වෙත්තසිංහ
 පසු කලෙක දී රේරුකානේ හිමියන් වඩාත් ප්‍රචලිත වූයේ ග්‍රන්ථකරණයෙ
නියැලීමෙන් නිරායාසයෙන් ලැබුණු කීර්තිය නිසා ය. මේ සා මහත් කාර්යයක්
සඳහා අත පෙවීම ඒ යුගයේ හැටියට තරමක අපහසු කාර්යයකි.
එහෙත් දෙමටගොඩ විසුද්ධාරාමයේ වැඩසිටි අරංගල සිරිධම්ම භික්‍ෂූන්
වහන්සේගේ ආරාධනය මෙතනදී අමතක කළ නො හැක. උන්වහන්සේ පවසා සිටියේ බුරුම
දේශයේ එම භාෂාවෙන් ධර්මය පිළිබඳව ඉතා වටිනා ග්‍රන්ථ ලියැවී තිබෙන බවත්
විශේෂයෙන් අභිධර්මය පිළිබඳ ග්‍රන්ථ ඒ අතර වන නිසා ඒ විදියට සිංහල
භාෂාවෙන් වටිනා පොත් ටිකක් ලිව්වොත් ප්‍රයෝජනවත් වේ යැයි කියා ය. මෙම
ආරාධනය රේරුකානේ හිමියන් ට ග්‍රන්ථකරණයට පිවිසීමට යම් උත්තේජනයක්
සැපයූවා විය හැකි ය. චන්දවිමල හිමියන් විසුද්ධාරාමයෙන් වෙන් වී ගිය ද
සිරිධම්ම හාමුදුරුවන්ගේ මෙම ආරාධනය ඵල දැරූ අතර උන්වහන්සේ සමඟ වූ
සම්බන්ධය ද දිවි තෙක් නොපිහිරිහී පැවැතුණි.
ඒ අතරේ වසරක පමණ කාලයක් කළුතර කුමරිකන්ද පන්සලේ වැඩ වාසය කළ අතර එතන
වස් කාලයද ගත කළේ ය. බොල්ගොඩ පන්සලෙහි ද සෑහෙන කාලයක් වැඩ විසූ චන්ද
විමල හිමියෝ එම විහාරස්ථානයේ අභිවෘද්ධිය වෙනුවෙන් ද වෙහෙස වුනහ.
කිරිවත්තුඩුව ප්‍රදේශයේ රාමඤ්ඤ නිකායට අයත් විහාරස්ථානයක ද ටික කළක්
විසූ රේරුකානේ හිමියන් මේ කාලය තුළ විහාරස්ථාන කීපයක වසර 10 ක් පමණ කල්
ගත කළහ. එම වකවානුවේ විනයාලංකාරාරාමයේ විහාරාධිපතින් වහන්සේ වූයේ
රේරුකානේ හිමියන් සමඟම සසුන්ගත වූ අග්ගධම්මාලංකාර භික්‍ෂූන් වහන්සේ ය.
උන්වහන්සේ අපවත් වූ බැවින් තම මහණ වූ විහාරස්ථානයට පැමිණෙන්නට චන්දවිමල
හිමියන්ට සිදු විය.
ඒ වන විට විනයාලංකාරාරාමයේ වැඩසිටියේ පොඩි උන්නාන්සේලා කීප නමක්, පමණි.
ගොඩිගමුවේ සෝරත, හේනේගම කල්‍යාණසිරි, කල්එළියේ සුමංගල, ගැලණිගම ගෝවින්ද
හිමිවරු ඒ අතර වූහ. ඒ අයට මාර්ගෝපදේශකත්වයක් දීමට ගුරු හිමි නමක්
නොමැති වුවහොත් ඒ අය අතරමං වේ යැයි හැඟුණ නිසා චන්දවිමලහිමියෝ
පොකුණුවිට විනයාලංකාරාරාමයට සපැමිණිමට තීරණය කළහ.
විසුද්ධාරාමයෙන් වෙන් වී තවත් විහාරස්ථානයන්හි වැඩ වසමින් අවසානයේ, තමා
මහණ වූ, තමාට වඩාත් සමීප වූ, හුරු පුරුදු වූ විනයලංකාරාරාමයට චන්දවිමල
හිමියන් සපැමිණීම ඔස්සේ පෙළගැසී තිබුණේ අයිතිවාසිකම, විහාරාධිපතිකම තම
අණසක පිහිටුවීම වැනි ආත්මාර්ථකාමී හැඟීමක් නොවේ. ශිෂ්‍ය පිරිසට පියකුගේ
අවශ්‍යතාවය පිරිමැසීමේ පවිත්‍ර චේතනාවය. අයිතිවාසිකම් වුවමනා වූවා නම්
බුරුමයේ සිට පෙරලා මව්බිම වෙත පැමිණ මුලින්ම පිවිසෙන්නේ
විනයාලංකාරාරාමය වෙත ය. ඒ ආගමනය පිළිබඳව චන්දවිමල මහා නා හිමියන්
ප්‍රකාශ කරන්නේ මෙසේ ය.
“මුල් කාලයේ පන්සල්වල ඉඳීමේ අදහසක් මට තිබුණේ නෑ. ආරණ්‍යයකට වෙලා බණ
භාවනාවෙන් කල් ගෙවීමටයි හිතාගෙන හිටියෙ. එහෙම ආරණ්‍ය දෙක තුනකටත් මන්
ගියා. නමුත් මට ඇති වෙච්ච අසනීපකම් නිසා ඒ අදහස් අත්හැරලා පන්සලටම ආව.
ඉතින් එහෙම අදහස් වෙනස් වෙනවනේ. මුල සිටම මගේ ආශාව වුණේ මේ උතුම් ධර්මය
හොඳට දැන ඉගෙන ගන්න ඕනෑ කියන එකයි. සසරෙන් එතෙර වීම සඳහා කටයුතු කිරීම
යි. සසරෙන් එතෙර වීම සඳහා කටයුතු කිරීමයි මට වුවමනා කළේ. නමුත් ඉතින්
පන්සලකට වෙලා බණ දහම් කියමින් පොත් පත් ලියමින් වෙනත් ආගමික වැඩසටහන්
වලටත් යමින් එමින් කොහොම ද ඒ සඳහා කටයුතු කරන්නේ. පුළුවන් තරමින් බණ
භාවනාවක යෙදෙමින් කල් ගෙවනවා. සියලු කටයුතු වලට සහභාගී වෙමින් බණ භාවනා
සඳහාත් එක්තරා ප්‍රමාණයකට කාලය ගත කළා. මුළු කාලයම ඒ සඳහා යොදා ගත්ත
නම් හොඳයි කියලත් දැන් හිතෙනවා.”
ඇත්තෙන්ම චන්දවිමල මාහිමියන්ගේ මෙවන් ප්‍රකාශ විමසිල්ලෙන් සිතා බැලිය
යුතුව තිබේ. උන්වහන්සේට විශේෂයෙන් පොත් පත් ලිවීමට ප්‍රබල අවශ්‍යතාවක්
නොවුණු බව ඉහත ප්‍රකාශයේ ඇතැම් තැනකින් පෙනේ. උවමනාවෙන්ම සිතා බොහෝ
ඇත්තන් පොත් ලියන්නේ තම අභිමානය ප්‍රදර්ශනය කිරීම උදෙසා ය. පොතක් ලියා
ජනපි‍්‍රයවීමේ අභිලාශයෙන් ය. නිරායාසයෙන් තමා වෙත ලැබෙන අගැයීමට වඩා
ආයාසයෙන් තමා වෙත අවධාරණය යොමු කරවා ගැනීමේ හැඟීමෙන් ය.
|
චන්දවිමල මහා නා හිමි වැඩ සිටි ආවාස ගෘහය |
එහෙත් මෙවන් කිසින් ලෞකික අපේක්‍ෂාවන් හඹා නොයමින් දෛවයේ හාස්කමකින්
මෙන් රේරුකානේ චන්දවිමල මා හිමියන්ගේ පොත් පෙළ උන්වහන්සේ වෙතින්
නිසරධ්‍යාසයෙන්ම ලියවුණේ අප කාගෙ කාගෙන් භාග්‍යයකට ය. එසේම ග්‍රාමවාසී
වෙමින් වගකීම් දරමින් ආධිපත්‍යය පතුරුවාගෙන සිටීමට කොහොත්ම උන්වහන්සේ
කැමැත්තක් නොතිබුණු බව ඉහත ප්‍රකාශයෙන් සනාථ වෙයි. එමෙන්ම චන්දවිමල මා
හිමියන්ගේ ඒකායන අරමුණ වී තිබුණේ සැබෑ භික්‍ෂු ජීවිතයෙන් ලබා ගත හැකි
උපරිම ඵලය වූ සංසාර විමුක්තිය සොයා යාමය. ඒ යන ගමනට බාහිරව තවත් වගකීම්
පැටවෙන්නේ නම් ඒවා වැට කඩුලු සේ බාධාවන්මය.
ඇත්තෙන්ම ගිහිගෙයින් නික්මෙන මොන වයස් මට්ටමක මොන තරා තිරමක අයකු වුවත්
කාශාය වස්ත්‍රයක් පොරවා රැවුල කෙස්ස බා භික්‍ෂු සමාජයට ඇතුල් වන්නේ
කුමන පරමාර්ථයෙන්දැයි රේරුකානේ චන්දවිමල මා හිමියන්ගේ ‘ශාසනාවතරණය’
පොතෙන් ම පැහැදිලි කිරීමක් ලබා ගත හැකි ය.එහි මෙසේ දක්වා දක්වා තිබේ.
“සකල දුක්ඛයන්ගේ නිවී නිර්වාණය සාක්ෂාත් කරනු පිණිස අනුකම්පා කොට මේ
සිවුරු ගෙන මා පැවිදි කරනු මැනවි.” උපාධ්‍යායයන් වහන්සේ ඉදිරියේ පැවිදි
බිමට ඇතුල් වන තැනැත්තා පාලියෙන් පවසන වාක්‍යයේ සිංහල තේරුම එසේ ය.
එසේනම් භික්‍ෂූන් වහන්සේගේ ඒකායන අරමුණ විය යුත්තේ නිර්වාණය සාක්ෂාත්
කර ගැනීම නොවන්නේ ද?
භික්‍ෂූවගේ භූ®මිකාව පිළිබඳ සැලකීමේදී රේරුකානේ් චන්දවිමල හිමියන් මෑත
යුගයේ භික්‍ෂු සමාජය සුපෝෂිත කළේ වචනයේ පරිසමාප්තාර්ථයෙන් ම සංඝ
පීතෘවරයකු ලෙස ය.
අද සමාජය පරිහානියට පත්වී ඇති තත්ත්වයක් තුළ ඊට අනුගතවූ සමාජ ආර්ථික
දේශපාලන මෙන්ම සංඝ සමාජ යේද ප්‍රගමනයට වඩා දැක ගැනීමට ලැබෙන්නේ
අවරෝහණයකි.
මෙවන් තත්ත්වයන් තෝරා බේරා ගනිමින් නිසි මඟට පිවිසීමට අවැසි වාතාවරණයට
තවමත් ඉඩ නැතිවා නොවේ. මෙවන් උතුම් යතිවරුන් වහන්සේලාගේ ජීවිතය
කියැවීමෙන් ඒ උතුම් චරිතාපදානයන් ගේ ආදර්ශයන් ගනිමින් අපගේ දිවි මඟට ද
ආලෝකයක් උදාකර ගත හැකි වෙයි.
ඒ නිසාම මෙවන් වකවානුවක එවන් භික්‍ෂූන් වහන්සේලාගේ ජීවිත පුවත් විමසා
බැලීම වඩාත් යෝග්‍ය යැයි සිතෙයි.
දේශපාලන ආර්ථික වාසි , ගරු නම්බුනාම සම්මාන පිටුපස හඹා නොයමින්
විහාරස්ථානය වෙත එන රජතුමාටත් හිඟන්නාටත් එකසේ සලකමින් ජීවිතය දෙස
උපේක්‍ෂාවෙන් බලමින් නිරාමිස සුවයෙන් සැහැල්ලුවෙන් අල්පේච්ඡතා ගුණයෙන්
පරිපූර්ණ වූ මෙවන් උදාර මිනිසුන් මව්බිමේ සම්පත් ය.
රේරුකානේ මා හිමියන් ලිය ඵල කළ පොත් අතර උන්වහන්සේ වඩාත් රුචි කරන
පොතක් වූ ‘ශාසනාවතරණයේ’ ‘ගිහිසැපය හා පැවිදි සැපය’ යන මාතෘකාව යටතේ
-මෙසේ සඳහන් කර තිබෙ යි. ‘නගර ග්‍රාමවල ක්‍රමානුකූලව තැනූ ඉඩකඩම් ඇති
ලස්සන ආවාස ගෘහ වල වෙසෙන උසස් ඇඳ පුටු මේස ආදී භාණ්ඩ පරිභෝග කරන,
ප්‍රනීත ආහාරපාන ලබන මහජනයාගෙන් ගරු බුහුමන් පැසසුම් ලබන උසස් රථවලින්
ගමන් කරන උසස් තනතුරු දරන සියල්ල කරදෙන සේවකයන් ඇති, පැවිද්දෝ ද වෙති.
ගරුබුහුමන් පැසසුම් මද වුව ද හොඳ වාසස්ථාන ඇති, කෙත්වතු ඇති යාන වාහන
ඇති බොහෝ මිල මුදල් ඇති පැවිද්දෝ ද වෙති. ඔවුහු එක්තරා සැපයක් ලබන්නෝ
ය. එහෙත් ඔවුන් ලබන සැපය පැවිදි සැපය නොවන බව කිව යුතු ය”. අයත්කර ගෙන
ඉන්නා වස්තූන් අඩුවන තරමට පැවිදි සැපය වඩ වඩා ලැබෙන්නේය “
“පැවිදි සැපය ලබන්නට නම් ලද දෙයින් සතුටු වන්නට පුරුදු කර ගත යුතු ය.එය
උසස් ශ්‍රමණ ගුණයකි. පන්සල් කෙත්වතු මිල මුදල් තනතුරු ආදිය පැවිද්දකුගේ
උසස්කම මනින මිනුම් නොවේ”
“පැවිද්ද මැනිය යුත්තේ අල්පේච්ඡතාදී ගුණ ධර්ම වලිනි. ප්‍රත්‍ය අඩු
පැවිද්දා දුප්පතකු ලෙස නො සැලකිය යුතු ය. පැවිද්දා පොහොසත් වන්නේ
ගුණධර්ම වලිනි”
තවත් කොටසක්
නොවැම්බර් 17 වන දා පත්‍රයේ පළවේ
රේරුකානේ චන්දවිමල මහා නා හිමි චරිතාපදානය - 7 කිසිදා නොනිමෙන පහන්
වැටක්
|
