ඛේම සූත්‍රය - 02

ජීවිතයේ අර්ථය තේරුම් ගනිමු

නාවලපිටියේ අරියවංශ හිමි

ප්‍රඥාවන්ත, වීරියවන්ත කෙනා නොමඟ ගිය ගැල්කරුවෙක් වගේ සිතන්ට හොඳ නෑ. සමහර ගැල්කරුවො ඉන්නවා හොඳට තියෙන මහා මාර්ගය අත්හැරල විෂම මාර්ගයේ යනවා. අන්තිමේදී තමන්ගේ කරත්තෙ රෝදත් කඩාගෙන කල්පනා කර කර ඉන්නව. ඒ නිසා අප නොමඟ ගිය ගැල්කරුවෝ වගේ වෙන්න හොඳ නෑ. නොමඟ ගියා කියල කියන්නේ අර්ථය තේරුම් අරගෙන නෑ. වෙන පාරක යන්නේ. හොඳට තියෙන මහා මාර්ගය අත්හැරල දාල විෂම මාර්ගයේ යනව. අන්තිමට තමන්ගෙ කරත්ත රෝදෙත් කඩාගෙන කල්පනා කර කර ඉන්නව

සත්පුරුෂ නොවන කෙනා සංවර වෙන්නේ නෑ. සංවර වෙන්ට එයා කැමැතිත් නෑ. සත්පුරුෂයා තමයි සංවර වෙන්ට කැමැති වෙන්නෙ. හැබැයි සංවර වෙනවා කියන එක ලේසි නෑ. සංවර වෙන්න නම් ගොඩාක් අතහරින්ට ඕනෑ. අත් නොහැර සංවර වෙන්ට බෑ. සත්පුරුෂයා අතහරින්ට කැමැතියි. සත්පුරුෂ නොවෙන කෙනෙක් අතහරින්ට කැමැති නෑ. අත්හරින්න අකැමැතිවෙන කෙනාට සංවර වෙන්ට බෑ. එයා සමහර විට සංවරයි වගේ ඉඳියි.

ලෝකෙට හොඳ මූණ පෙන්නගෙන ඉඳියි. එයා සටකපට මායා තුළ ජීවත් වෙයි. අන්තිමේදී ලෝකයත් රවටලා, තමනුත් රැවටිලා එයාට ජීවත් වෙන්ට වෙන්නේ කඳුළු පිරුණු මුහුණින්. ඒකෙ විපාක කඳුළු හලාගෙන විඳින්ට සිද්ධ වෙයි. ඇයි ඒ? එයා ජීවිතේ අර්ථය දැනගත්තේ නැති නෑ. ඒ අර්ථය ඉටුකර ගැනීම පිණිස සත්පුරුෂයෙක් බවට පත් වුණේ නෑ. ඒකයි.

ප්‍රඥාවන්ත, වීරියවන්ත කෙනා නොමඟ ගිය ගැල්කරුවෙක් වගේ සිතන්ට හොඳ නෑ. සමහර ගැල්කරුවො ඉන්නවා හොඳට තියෙන මහා මාර්ගය අත්හැරල විෂම මාර්ගයේ යනවා. අන්තිමේදී තමන්ගේ කරත්තෙ රෝදත් කඩාගෙන කල්පනා කර කර ඉන්නව“. ඒ නිසා අප නොමඟ ගිය ගැල්කරුවෝ වගේ වෙන්න හොඳ නෑ. නොමඟ ගියා කියල කියන්නේ අර්ථය තේරුම් අරගෙන නෑ. වෙන පාරක යන්නේ. හොඳට තියෙන මහා මාර්ගය අත්හැරල දාල විෂම මාර්ගයේ යනව. අන්තිමට තමන්ගෙ කරත්තෙ රෝදත් කඩාගෙන කල්පනා කර කර ඉන්නව.

අපට මුලදි වැරැදුණොත් අගදි හදන්න බැරි වෙන්ට පුළුවන්. විෂම මාර්ගයේ ගිහිල්ල, දැන් එයාට නැවත එන්න පුළුවන්ද ? බෑ. ඇයි එන්ට බැරි ...? කරත්තෙ රෝදත් කඩාගෙනනේ. ඒ නිසා ආයි එන්ට බෑ. එහෙනම් එයා ආරම්භයේදී ම වරද්ද ගත්තෙ නැත්නම් නේද එයාට බේරෙන්ට පුළුවන් වෙන්නේ. ආරම්භයේදී ම විෂම මාර්ගයට ගිය කෙනාට මොකද වෙන්නේ. අන්තිමට එයාට සුමගට එන්න බැරි මට්ටමට වැනසෙන්ට පුළුවන්. කරත්තෙ රෝදත් කඩාගත්ත කිව්වහම එයාට ආයි එන්ට පුළුවන්ද? ආයි එන්ට බෑ. එයාට තියෙන්නෙ කල්පනා කර කර ඉන්න එක. අඥාන කෙනා, එයත් ඔය විදිහම තමයි. ධර්ම මාර්ගයෙන් බැහැර වෙනව. අධර්ම මාර්ගයට බැසගන්නව. අන්තිමේදී මරණය ඉදිරියේදී කරත්ත රෝද කඩාගත්ත ගැල්කාරයා වගේ කල්පනා කර කර ඉන්නව. එහෙනම් බලන්න නුවණ නැති කෙනාගේ ස්වභාවය මොකක්ද? ධර්ම මාර්ගයෙන් බැහැර වෙනව.

අප ධර්ම මාර්ගයෙන් බැහැර වෙනවා නම්, ඒ බැහැර වීම පටන් ගන්නෙ කොතැනින්ද? ආරම්භයේදී ම යි. මැදදී බැහැර වෙන්නේ නෑ. ඇයි මැදදි බැහැර වෙන්නෙ නැත්තේ? මේ මාර්ගයේ පිරිහීම් නෑ. සෘජු මාර්ගයක්. ආපස්සට ඒමක් නෑ. ඒ නිසා වරද්ද ගත්තොත් වරද්ද ගන්නේ ආරම්භයේදී, වරද්ද ගත්තට පස්සේ අර්ථය හොයන්ට බෑ. එයා අර්ථය විදිහට අනර්ථය වැළඳගෙන ඉවරයි. එයාට තේරුම් කරල දෙන්ට බෑ. වරද්ද ගත්ත කෙනා ගොඩ ගන්න අමාරුයි. ඒනිසා අප ධර්ම මාර්ගයෙන් බැහැර නොවී ඉන්ට කල්පනා කළ යුත්තේ ආරම්භයේදීම යි. ආරම්භයේදී අප වරද්ද ගත්තොත්, පස්සෙ අමාරුයි. එවිට ධර්ම මාර්ගයෙන් බැහැර නොයා ඉන්නනම්, අප මොකක්ද කළ යුත්තෙ? මේ ජීවිතේ අර්ථය මොකක්ද කියල අප හොඳට තේරුම් ගත යුතුයි. ඊට පස්සෙ ඒ අර්ථය ඉටුකර ගැනීම පිණිස කටයුතු කළ යුතුයි.

මතක තියා ගන්න, මේ ජීවිතේ අර්ථවත් වන්නේ සංවර වීම තුළයි. ඒ සංවර වීම කළ හැකිවන්නේ, කරනු ලබන්නේ සත්පුරුෂයා යි. සත්පුරුෂ නොවන කෙනාට මේ ජීවිතේ අර්ථවත් බව, එනම් සංවර වීම කියන දේ කරගන්ට බෑ. සත්පුරුෂ නොවන කෙනා සංවර වීමට කැමැති නෑ. ඇයි එයාට පාඩුයි ඒකෙන්. අසත්පුරුෂයාට සංවරවීම පාඩුයි. ඇයි එයා ලාභ, සත්කාර, ප්‍රසංසා ආදී දේ අත්හරින්ට කැමැති වෙයිද? එයා කැමැති වෙන්නේ නෑ. එයාට ඒක පාඩුයි. සත්පුරුෂයාට අතහරින එක පාඩුවක්ද ? නෑ. එයාට අතහැරීම සුවපහසුයි.

ඛේම සූත්‍රය-01 ප්‍රඥාවන්තයෝ වෙමු