තණ්හා වග්ගය

334.
මනුජස්ස පමත්තචාරිනො
තණ්හා වඩ්ඩති මාලුවා විය
සෝ ප්ලවති හුරාහුරං
ඵලමිච්ඡංච වනස්මිං වානරො

පමා වන තැනැත්තා, වටා අකුසල් වැඩේ. නැවත නැවතත් ඉපිද සසර මග දික් කෙරේ.
පමාවෙන්, අලස බව දියුණු වෙයි. එවිට මේ දිවි ගමන අවුලක් ම වන්නේ ය.

335.
යං ඵසා සහාතී ජම්මී
තණ්හා ලෝකෙ විසන්තිකා
සොකා තස්ස පවඩ්ඪන්ති
අභිවට්ඨං’ ව බීරණං

රූපා දි අරමුණට, තණ්හාව වැඩි වුණොත් ඒ දුක් වගා වන පරිදි, ශෝකයක් දියුණු වේ.
තණ්හාව, සතුට නැති කරලමින්, ශෝකයක් දියුණු කොට දුකට මග හෙළි කරයි.

336.
යො චෙතං සහතී ජම්මිං - තණ්හං ලොකෙ දුරච්චයං
සොකා තම්හා පපතන්ති – උදබින්දූව පොක්ඛරා

මැඬලීම නොහැකි වූ, තණ්හාව, මැඬලුවොත්, ඔහු කෙරෙන් ශෝක දුක, නිසැකවම තුරන් වේ.
තණ්හාව පාලනය කර ගැනුම, බොහොමයක් ශෝක දුක්, තුරන් කර ගැනීමකි.

337.
තං වෝ වදාමි භද්දං වො - යාවනේකත්ථ සමාගතා
තණ්හාය මූලං ඛණථ – උසීරත්ථො ව බීරණං
මාවො නලං ව සොතො ව - මාරො භඤ්ජි පුනප්පුනං

තණ්හාව මුළුමනින්ම, උදුරලා දමන තුරු, පුන පුනා මාරයා ඔබ මරා උපදවයි.
මෙලොව අප විඳින දුක් සියල්ලම, තණ්හාව හේතුවෙන් ගොඩ නැඟී ඇත්තේ ය.

මතු සම්බන්ධයි